Marcel was een non-binaire eend met fysieke beperkingen. Ze hadden één oog en een lamme vleugel. Marcel had ook prachtige zwemvliezen.
Ze kwamen uit het ei gekropen samen met vier andere eendekuikens, geel en donzig en bound for glory.
Weken aan een stuk zwommen Marcel en de rest van de eendekinders dapper in het gelid als in een fluffy armada tussen vader eend en moeder eend.
Rechts! kwaakte de vader en iedereen volgde gedwee. Links! riep de moeder en iedereen draaide zich om. Heen en weer op de plas van de ene oever naar de andere en weer terug, uren aan een stuk. Met de neus in het kontje van het eendje ervoor, innig verbonden als een navelstreng op wieltjes.
Marcel durfde al eens afzwenken en hing dan scheef in het water en aan hun rechterkant hing hun oog te zwelpen en tijdens nachtelijke gezinsvergaderingen werden deze euvels druk besproken door de eendeouders.
Mocht Marcel niet kunnen vliegen, wat dan?
De armadatripjes verliepen vlotter met de dag, linksrechtslinksrechts links godverdomme!rechts en eentje eend werd 's nachts gekidnapt en opgevreten door een buizerd en toen bleven er nog vier over waaronder Marcel die hoe langer hoe meer rondjes begon te draaien en letterlijk niet van de grond kwam omdat hun vleugel uit de kom hing.
Mocht Marcel niet kunnen vliegen, wat dan?
Het was tijd voor duiksessies en de eendjes imiteerden hun ouders en staken hun kop onder water gevolgd door hun poten en proestend en totaal alle richting kwijt kwamen ze weer boven water drijven waar vader eend hen een oplawaai verkocht zodat alle bekjes weer in dezelfde richting stonden behalve het bekje van Marcel want die was aan het rondtollen alsof de plas een draaimolen was.
Mocht Marcel niet kunnen vliegen, wat dan?
Familie eend was klaar om de plas te verlaten, de kinders gereed om uit te vliegen maar Marcel kon niet vliegen dus bleef Marcel aan de grond en aan de plas, eenzaam en verstoten en zag hun familie uitgelaten het luchtruim induiken om pas volgende lente weer terug te keren.
Marcel keek nog een laatste keer naar boven met hun ene oog en toen naar het veld achter zich. De plas en het veld waren nu helemaal van Marcel alleen en elke dag zwommen ze rondjes in het water en elke dag graasden ze heen en weer over het veld en de mensen die daar woonden waren blij want nu hadden ze een eigen genderfluïde eend genaamd Marcel met een lamme vleugel en een oog om 's morgens goeiemorgen tegen te roepen en 's avonds slaapwel.
Ook de eekhoorn vond dat leuk, maar die had geen naam.
Marcel en de eekhoorn raakten bevriend en ook de mensen deden normaal en bemoeiden zich niet en zo leefden ze allemaal samen nog lang en gelukkig. Tot de bouwmakelaar kwam, maar dat is een ander verhaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten