er liggen 2 vieux-roze
eenpersoonsmatrassen
teder onder de brug
van de E19
op weg naar Wilrijk
ze liggen daar mekaar
te beschermen tegen
vallend puin, duivenstront
en seizoensverwarring
ze kruipen tegen
mekaar aan
pogen het lawaai
dat van boven
onophoudelijk
dondert tegen te gaan
ook de vermossing
en de beschimmeling
ondanks alle
wondermiddeltjesbeschaving
ge ligt op uw kampeermatras
in de auto op de parking
van de grote grijze stad
naast u davert een tram
vol uitgebluste mensen
opeengepakt gelijk
kartonnen rietjes
in een plastieken zakje
goed voor het milieu
maar niemand wordt
daar blij van, ge kunt
ook drinken zonder rietje
nog beter voor het milieu
om kwart over 7 ´s morgens
duwt broos vogelgezang
tegen stalen knarsetanden
alles brokkelt af tenzij
we samen de lijm gaan zijn
