wat zoek je?

zaterdag 25 november 2023

POËZIE / monsters

het is het tijdperk 
van de monsters

die onder uw bed
die verstopt tussen 
de losflappende stukjes 
vaal behang 
die achter de knoppen 
van het treinstel dat al lang op zonnepanelen had moeten werken 
maar nog altijd aangedreven wordt 
met kleine stukjes gloeiende kool

het zijn zij die beslissen 
wie van de rails mag denderen
wie tot prut geknepen in een lange rij
ineengecrashte wagons
wie deze keer nog even verder mag razen
door bochten veel te scherp 
voor eender welke normale mens

niet gij

maar gij zijt dan ook nog geen monster

ge kijkt naar buiten
het is al pikdonker
ge vraagt u af 
of er ooit nog licht zal schijnen 

en dan is er weer een dag
er schijnt wat licht en 
dan is het nog wat sneller donker 

en elke keer wanneer 
ge door uw raam naar buiten kijkt 
ziet ge uzelf nog sneller terugkijken 
met een heel groot vraagteken 
op uw voorhoofd

maar ge zijt nog geen monster

ge hebt eigenlijk chance 
dat uw ramen er nog instaan 
om eender wat te reflecteren 
ze hadden ook aan diggelen
kunnen liggen maar
ge woont hier en niet daar

bij de buren stapelen ze paletten

donderdag 23 november 2023

POËZIE / muizen

ik droomde vannacht 
dat de dijk losbrak

het ijskoude rivierwater 
kolkte over via de beken 
die eerst de weien 
en dan de getrimde tuintjes 
deden overstromen

de huizen zakten 
nog een beetje schever 
en watervogels allerlei 
peddelden zich een baan 
naar het middenveld

ganzen verzamelden zich
de buizerd bleef verweesd achter
alle muizen waren verzopen

dinsdag 31 oktober 2023

POËZIE / cliché

de schaatsvijver nu verzamelplaats
voor de Nijlganzen, snatergeschal
botst tegen de flanken van zwarte
grazende runderen 

ik zou een hele strofe kunnen
verzinnen, stijf van de metaforen
voor testosteron en eskadron
en andere oorlogswoorden 

hoe cliché allemaal

hoe nietig zijn gij en ik
en wij en zij 
en hoe monumentaal
goed in het katastrofaal
vernietigen van ons allemaal
niemand doet dat beter dan wij

wat als? / dan zou

47 en driekwart keer
per dag in twijfel 
dat laatste kwartje
is voor bij de thee
dan smaakt die minder zoet

we moeten blijven verzamelen
ook al is dat cliché

zaterdag 28 oktober 2023

POËZIE / hoort ge ons?

hoort ge ons?
hoort ge ons roepen?

het zijn wij!
 
hoort ge ons roepen daarbuiten
gij daar in uw bunker
in uw toren van ivoor
vanachter uw dubbele ruiten
met uw dubbele moraal?
wij roepen op tot muiterij ja
het is tijd voor ons verhaal

wij staan hier al veel te lang
onze ziel te verkopen
voor wat centen
maar wij zijn mensen
geen dividenden
wij zijn geen koopwaar

het is gedaan!

want wij zijn van de wereld
en de wereld is ons huis
en gij moogt daar ook in wonen
als gij u als mens gedraagt
 
wij omringen u
wij zijn de muur
die gij ons hebt laten bouwen
om ons allemaal buiten te houden
en nu zit gij binnen en alleen
 
wij zijn de mensen
wij zijn uw huis
en iedereen staat hier samen
voor de ramen van uw burcht
van dikke muren en brede grachten
wij staan paraat op ons schip der schepen
onze wereld is ons huis, onze bovenkamer
onder de pannen en daar rommelt het
donderslagen; het is gedaan, muiterij!

wij dansen al veel te lang op uw muziek
uw slavenzang gaan wij niet meer zingen
uw akkoorden gaan wij niet meer volgen
wij vangen uw valse noten niet meer op
want zo draait ons orgel niet

gedaan met ons te klasseren
wij zijn geen boeken in een kast
onze ruggen doorgezakt van hard labeur
naast mekaar kleur per kleur en van a tot z

en altijd staat er wel een rij vanboven
en al de rest moet dan maar volgen
tot en met die rij onderaan
daar wordt meestal aan voorbijgegaan
want niemand wil zich zo laag bukken
 
die kast die staat in uw fort
topzwaar en veel te log
zie ze kantelen tegen de ramen
zie de ramen aan diggelen gaan
zie uw blokkade compleet verbroken
zie het schip de zeilen strijken
zie de mensen, ze draaien zich om
ze keren zich tegen u

uw huis uw burcht
klinkt hol en leeg nu
maar daarbuiten
gaan wij voort

geen grote veldslagen maken geschiedenis
in met bloed bekomen verdragen verkracht

geschiedenis wordt  
op pleinen en straten
in buurten en wijken
in fabrieken, op velden
in bovenkamers
op onze wereld
door ons, de mensen
gestaakt
gekraakt
gemaakt

zet uw deur nu al maar open
het is buiten dat ge moet zijn

🍉🍉🍉🍉🍉🍉🍉🍉🍉🍉

Geschreven in opdracht voor MUITERIJ van Peter Mertens, uitgegeven door  EPO Uitgeverij en verkrijgbaar in de boekhandel. 

#deverlichtebeschaving 
#muiterij 
#petermertens
#leesdatboek

zondag 1 oktober 2023

POËZIE / digitaal

digitaal 
ondertekenen

ik heb daar 
een mening over

de vraag is

zal ik ze krijsen
of eerder maniakaal
op een toiletdeur krassen?


zondag 24 september 2023

Poëzie / 2

wanneer twee werelden 
durven samenkomen 
komt poëzie vanzelf 

#alledagenniet


donderdag 3 augustus 2023

KORT / hout

Het begon met een lege kamer onder het dak dat nieuw was. De balken ruw gebeitst met de splinters hier en daar dreigende, maar niet echt gevaarlijk.

Natte kringen onder het dakraam aan de  boskant, daar waar het oude dak de regen binnenliet. 

Verstofte spinnenwebben met ineengekrompen spinnenskeletjes en een houten stok die zonder enige duidelijke reden tegen het hout gedraaid stak rond een touw. Die steekt er nog steeds. Niemand weet waarom.

De vloer ruw en vuil en stoffig.

En de zon die ´s morgens langs de boskant warm en geel binnendanste en ´s avonds afscheid nam in roze oranje paars en rood langs de kant van de rivier.

Getik van tippelende duiven in de zinken dakgoot, de wind door de bladeren van de bomen en makkers met hun wild geraas. Gedempt en van verre en daarom altijd vriend, nooit vijand.

De houten vloer eerst afgeschuurd en daarna vernist. Twee keer. Met twee. Een nieuwe wereld klaargemaakt. 

Zo begon het. Hout.