Elke dag een kwartier tot een halfuurtje. Ik heb geen abonnement, ik verdraag alle advertenties met de gelatenheid van een kat op een vensterbank vol sanseveria´s en ondertussen kan ik toch al een paar woorden herkennen in conversaties tussen mensen en als dat goed uitkomt er een dajaaj tussensmijten wat ´kip´ betekent. Denk ik toch.
Een andere taal leren met een heel ander alfabet is écht moeilijk, weet ik nu als ervaringsdeskundige.
Ondertussen ben ik bij het thema ´reizen´ beland en leer ik te vragen of de bus nog lang weg blijft en of we al een ticket hebben en of Reem, Ali, Judy en Bob ook mee zullen gaan. En dat we graag zwemmen en waar ze lekker sap hebben en dat je dat best niet warm drinkt. Toch niet in de zomer.
Zomer is van vakantie dromen. Van op reis gaan.
Zomer is lekker eten ruiken dat je niet zelf hoeft klaar te maken. Het gekletter van potten en pannen horen door ramen van keukens die niet de jouwe zijn.
Het is je eigen voetstappen laten weerklinken op straatstenen en op pleinen terwijl de zon de hele dag op je hoofd neer beukt en die dan bij zonsondergang gelijk een diva het nachtleven inluidt en de straatlichtjes aansteekt om te zinderen in de hete stadslucht.
Het is ronddwalen tot een kot in de nacht en kinderen horen binnenroepen door mama´s, katten die etensrestjes uit de vuilbakken trekken, groepjes mensen op terrassen die luid lachen en muzikanten die liedjes voor je zingen.
Het is soms ook onweer en bliksem en glibberig natte straatstenen. En de geur van warm na de regen.
Het is oregano strooien op gegrild vlees en muggen meppen en zand tussen je tenen en sandalen en samen dronken worden maar niet per se van de drank.
Het is hello mister zeggen tegen de nachtwinkeluitbater en een hello miss terugkrijgen en een where have you been all this time? En dan een ijsje uit de vriezer kiezen.
Het is langs de langste winkelstraat kuieren slalommend tussen de drommen mensen die ook kuieren. Auto´s en bromfietsen die luid toeteren en olijven in plastiek zakjes. Koffiekoeken met pudding en chocolade.
Het is op de stoep voor eender welk huis gaan zitten, daar uren door blijven kletsen en berichtjes sturen naar vrienden en liefdes en zin krijgen om een lantaarnpaal te omhelzen.
Het is een roos kopen of krijgen of geven of een loempia delen. Sigarettenrook. Overal. En citroen en kaneel. Naar basketbal kijken op het plein voor de kerk.
Naar oude winkels zoeken en nieuwe winkels vinden. Op kauwgum stappen. In een halve hamburger met augurk en mosterd trappen en in flauwe moppen.
Tussen bloempotten met bamboe zitten. Op een houten stoel voor je huisdeur of die van de buurman. Vis eten. Frietjes. Kebab. Dajaaj. Baklava. Koffie met kardemom drinken en koffie met een dot slagroom. Pintjes. Nog pintjes. Croque monsieurs en tapa´s. Boterhammen met kaas uit het vuistje en calamares.
Oude bekenden in de verte zien lopen. Zwaaien en te laat ontdekken dat het geen bekenden zijn ook al zwaaien ze breed lachend terug. In alle talen van de wereld iets vertellen en sorry zeggen en de rekening vragen. De liefde verklaren. Een mening verkondigen. Twee kilo aardappelen bestellen. Afscheid nemen.
Sirenes horen. Net op tijd opzij springen. Jezelf afvragen wat er nu weer aan de hand is. Er is altijd wat aan de hand. De hand van de wet en de hand van een kind vol vertrouwen in de hand van een vader. Liefjes. Vrienden. Voorbijgangers.
Voetbalfeest en de koers. Vlaggen. Sjaaltjes. Flipflops. Badsloefen. Petjes en zonnebrillen.
Zomer. Eindelijk.
Heet. Doe nog maar eentje!
Borgerhout is vakantie en thuiskomen tegelijkertijd.
Je geraakt er met de trein, tram, bus, fiets en te voet.
Al wat je kan doen is ervan houden.
