wat zoek je?

maandag 22 april 2024

POËZIE / kalk

ge hebt u ooit 
voorgenomen
vastberaden en 
compleet overtuigd

dat gij nooit zo iemand 
gaat zijn die van 
alledaags normaal leven 
van s’ morgens koffie
en ’ s avonds sloefen

dat die zonder pardon
ineens aan de rand 
van de afgrond staat
tenen schrap om
niet naar de foute kant
te kantelen helemaal 
van de kaart de weg kwijt
ontredderd en van geen hout
geen pijlen meer kunnen maken

door ziekte of een natuurramp
oorlog door een of andere zot 
door een verbroken liefde
een stom toeval, een draaitrap
een komeet, een bacterie

dat gaat u niet overkomen 
dat uw leven het ene moment 
ziekelijk rustig voortkabbelt
en dan ineens met een rotvaart
woest water over rotsen doet kalken

dat overkomt anderen
maar u niet, nooit

en dan ineens is het
pompen of verzuipen

en wie zijt ge dan?
en wie wilt ge zijn?

en wat gaat ge daar aan doen?

woensdag 3 april 2024

POËZIE / poedel

jongen met monnikencoupe
en boeketje bloemen
baant zich een weg 
langs een baan 
in Londerzeel
met motregen

groene takelwagens
trekken aan bomen naast
een wei waar zwanen grazen

door een raam 
in een keuken 
wordt een boterham 
met smeerkaas gesmeten 
want de bel ging
en toen was de kat
er bijna mee weg
ajakkes

een smalle spitse kerktoren 
knipoogt vuile gedachten en
afgeknotte wilgen waden 
dwars door een vervuilde beek

controleren we ticketjes
en mensen en de tijd is 
aan het verdwijnen, huizen,
het landschap en de woorden ook

was mijn collegaatje bij u al geweest?
ik weet het niet ik had mijn oogjes toe

in Wetteren staat er een posthotel
onder de viaduct cirkelen motorbendes
met hun helmen op
hun tanden bloot
op de koer een ronde toren van baksteen gebakken en in de takken 
van de bomen wiegt waarlijk 
een nest heen en weer

er vallen veren uit maar geen vogels

de jongen is al lang weer binnen
maar waar dat is
dat weet ge niet

ge kunt niet alles weten
gelijk de bomen 
gelijk de wind 
beuken 

ge kunt de landschappen 
proberen skippen
maar geef toe
ze mogen er zijn 
en als we zo direct
niet drastisch remmen
dan rollen we met zijn allen
recht de zee in, Atlantis!

eindstation zone de silence 
behalve meeuwen
en een corpulente poedel

zondag 31 maart 2024

POËZIE / kunst

de kunst om lang en diep en eindeloos
zo lijkt het misschien en wat dan nog?

de kans om niet meer uit de zetel
of zelfs maar uit bed of uit jezelf
zonder ophouden zonder zin en droef
altijd maar droef ja, geen zin om eender wat

het recht op wanhoop en mogen uiten
de tranen en de ogen en de pijn
waarom vragen en geen antwoord 
willen weten, niet sterk en honderd keer
opnieuw en nog en terug en weer

het mogen vallen en blijven liggen 
ook al past dat niet en geneert het u 
maar het gaat niet over u

zo diep alsof een arm kwijt voelt
afgerukt, een plots tot stilstand 
gedwongen leven 

dat geen seconde geleden nog heel 
gewoon over vakantieplannen 
en andere nonsens ging


zaterdag 23 maart 2024

POËZIE / spelfouten

spelfouten uitgebroed
in de vrede gevoeld
gelukkig zijt gij niet gebroken
laat dat maar aan de vazen over

alleenstaand
en vrij gezellig
zijt ge geen ongeluk 
ge zijt een accident

regels om te volgen
om ruzie mee te maken
wanneer ’s morgens 
heel vroeg de daken 
schreeuwen om gehoord 
te worden onder het gruis

schrijf namen in hun stof
vergeet de spaties niet
verzamel handen en voeten
die van hout en die van steen 
maak er weer mensen mee

zaterdag 16 maart 2024

POËZIE / brood

versgebakken brood
met Laurie Anderson
houden de bommenregen
op tenten niet tegen noch
de alsmaar heftiger
roerende staart 
van maart in ademnood

maar even de demonen 
wel die vanuit het niets
van hun takken komen 
maken afgebroken 
twijggedachten

gedaan met de kop
opsteken snoeien 
dat kiemgedweep
de zweep erop 
of eronder

en op alle psychopaten
tuk op grootheidswaanzin
met een spiegel zonder
weerkaatsing in hun hand

woensdag 6 maart 2024

POËZIE / manna

wat heeft een moeder
aan manna uit de hemel
wanneer al haar potten 
en pannen doorboord
door kogels en de soep
vermengd met bloed?

1 portie te verdelen 
onder een gezin van zeven 
waarvan iedereen nog 
in leven, vandaag nog wel

een handvol linzen
wat brood bengelend 
in de boom naast de
aan flarden geschoten 
arm van de buurman

eerst komt het eten
van de moraal
al lang geen nieuws

#deverlichtebeschaving 
#CeaseFireNow

vrijdag 16 februari 2024

POËZIE / kabeljauw

het heeft veel te lang geduurd
en ik was mijn taal kwijt
mijn woorden afgepakt
mijn letters opnieuw 
aan elkaar geplakt 
door een ander uitgesproken

gedachten 
in een andere context
weer tegenkomen
geclaimd en bewierookt
alsof het om originelen gaat
heil hier en heil daar
uw heil zoeken 
op plaatsen waar uw heil
niet meer bestaat
gelukkig bestaan er
nog altijd de boeken

uw verrimpelde handen
naast die van mij, toen nog klein
nu nog altijd fijn maar gelijkend 
op de uwe

kabeljauw met fijne botersaus
koket in vernaaide stofjes 
voor op het feest van de hereboer
zijn achterkleinkinderen

gij wist wat er met mij ging gebeuren
ge probeerde het nog te zeggen
daar langs dat pad in Middelkerke
gelukkig werd niet elke gedachte
achtergelaten in de duinen
gelijk helmgras houdt dat nu
de kop bij elkaar