wat zoek je?

donderdag 3 juli 2025

Zomer in de stad / column BorgerBlad

Ergens halverwege december vorig jaar heb ik me, na Grieks en Deens, op het Arabisch gestort met een app. Zonder enige specifieke reden buiten dan tegemoetkomen aan een soort van opstandig gemompel in mijn achterhoofd van als men probeert van een volk af te geraken, dan zal ik weleens hun taal gaan leren.

Elke dag een kwartier tot een halfuurtje. Ik heb geen abonnement, ik verdraag alle advertenties met de gelatenheid van een kat op een vensterbank vol sanseveria´s en ondertussen kan ik toch al een paar woorden herkennen in conversaties tussen mensen en als dat goed uitkomt er een dajaaj tussensmijten wat ´kip´ betekent. Denk ik toch.

Een andere taal leren met een heel ander alfabet is écht moeilijk, weet ik nu als ervaringsdeskundige.

Ondertussen ben ik bij het thema ´reizen´ beland en leer ik te vragen of de bus nog lang weg blijft en of we al een ticket hebben en of Reem, Ali, Judy en Bob ook mee zullen gaan. En dat we graag zwemmen en waar ze lekker sap hebben en dat je dat best niet warm drinkt. Toch niet in de zomer.

Zomer is van vakantie dromen. Van op reis gaan.

Zomer is lekker eten ruiken dat je niet zelf hoeft klaar te maken. Het gekletter van potten en pannen horen door ramen van keukens die niet de jouwe zijn.

Het is je eigen voetstappen laten weerklinken op straatstenen en op pleinen terwijl de zon de hele dag op je hoofd neer beukt en die dan bij zonsondergang gelijk een diva het nachtleven inluidt en de straatlichtjes aansteekt om te zinderen in de hete stadslucht.

Het is ronddwalen tot een kot in de nacht en kinderen horen binnenroepen door mama´s, katten die etensrestjes uit de vuilbakken trekken, groepjes mensen op terrassen die luid lachen en muzikanten die liedjes voor je zingen.

Het is soms ook onweer en bliksem en glibberig natte straatstenen. En de geur van warm na de regen.

Het is oregano strooien op gegrild vlees en muggen meppen en zand tussen je tenen en sandalen en samen dronken worden maar niet per se van de drank.
Het is hello mister zeggen tegen de nachtwinkeluitbater en een hello miss terugkrijgen en een where have you been all this time? En dan een ijsje uit de vriezer kiezen.

Het is langs de langste winkelstraat kuieren slalommend tussen de drommen mensen die ook kuieren. Auto´s en bromfietsen die luid toeteren en olijven in plastiek zakjes. Koffiekoeken met pudding en chocolade.

Het is op de stoep voor eender welk huis gaan zitten, daar uren door blijven kletsen en berichtjes sturen naar vrienden en liefdes en zin krijgen om een lantaarnpaal te omhelzen.

Het is een roos kopen of krijgen of geven of een loempia delen. Sigarettenrook. Overal. En citroen en kaneel. Naar basketbal kijken op het plein voor de kerk.

Naar oude winkels zoeken en nieuwe winkels vinden. Op kauwgum stappen. In een halve hamburger met augurk en mosterd trappen en in flauwe moppen.

Tussen bloempotten met bamboe zitten. Op een houten stoel voor je huisdeur of die van de buurman. Vis eten. Frietjes. Kebab. Dajaaj. Baklava. Koffie met kardemom drinken en koffie met een dot slagroom. Pintjes. Nog pintjes. Croque monsieurs en tapa´s. Boterhammen met kaas uit het vuistje en calamares.

Oude bekenden in de verte zien lopen. Zwaaien en te laat ontdekken dat het geen bekenden zijn ook al zwaaien ze breed lachend terug. In alle talen van de wereld iets vertellen en sorry zeggen en de rekening vragen. De liefde verklaren. Een mening verkondigen. Twee kilo aardappelen bestellen. Afscheid nemen.

Sirenes horen. Net op tijd opzij springen. Jezelf afvragen wat er nu weer aan de hand is. Er is altijd wat aan de hand. De hand van de wet en de hand van een kind vol vertrouwen in de hand van een vader. Liefjes. Vrienden. Voorbijgangers.

Voetbalfeest en de koers. Vlaggen. Sjaaltjes. Flipflops. Badsloefen. Petjes en zonnebrillen.

Zomer. Eindelijk.

Heet. Doe nog maar eentje!

Borgerhout is vakantie en thuiskomen tegelijkertijd.

Je geraakt er met de trein, tram, bus, fiets en te voet.

Al wat je kan doen is ervan houden.

zondag 29 juni 2025

POËZIE / zon

Het is de tijd van de zon. Hoera!

Het is de tijd van de zon hoera! die al heel vroeg op uw hoofd komt beuken en dan de hele dag door tot wanneer ze ondergaat en ook dan nog blijft ze knagen aan uw hersenen vanuit het asfalt en het beton waar ze zich de hele dag in heeft kunnen vastbijten.

Het is de tijd van de zon hoera! en de muggen en andere insectenbeten en de zweetplekken onder uw oksels en uw haar dat als een natte deken over uw kop gedrapeerd hangt en doordringend door blijft wegen.

Het is de tijd van de zon hoera! en ´s morgens zo stijf als een stalen plank wakker worden van te lang in de tocht te liggen met uw voeten tegen een icepack geklemd om toch op zijn minst ´s nachts te ontsnappen aan het gevoel van levend gekookt te worden en de slaap te kunnen vatten want de hitte vreet.

Het is de tijd van de zon hoera! en de kleuren oranje en rood en paars op weerkaarten en buienradars en zonnebrillen en verbrande huid en bossen en huizen en land.

Het is de tijd van de zon hoera! die we nodig hebben om vitamines te kweken en kankercellen en blauwe alg in de waters waardoor we daar niet meer in mogen springen.

Het is de tijd van de zon hoera! en de zomer en de hele dag uw luiken dicht en binnenblijven, schuilen.

Het is de tijd van de zon hoera! en hoe die aanvalt en gelukkig gaan we wapens kopen want daarmee houden we de hoofden koel. 

Hoera!

donderdag 26 juni 2025

POËZIE / mosselen

bommen gooien is peace zaaien, 
dat deden we vroeger en nu nog altijd

en als we dan toch bezig zijn 
met leiders uit te schakelen
dan kan er nog wel eentje bij

gij en ik zitten aan de tafel

gij knalt uw vuist in mijn talloor 
en alles vliegt in het rond

er hangt nu een spaghettisliert
alle vongole in uw haar en dan 
brult ge van genoeg ermee gij 
en uw mosselen

we gaan hier alleen nog maar 
spaghetti eten en ge loopt weg 
terwijl ge ook roept van genoeg 
en vrede vanaf nu of ik klop erop 
en toen is de tafel door zijn poten gezakt

en ook nog dat ik eens 
moet stoppen 
met alle gesprekken 
de hele tijd te saboteren!

vroeger waren alle presidenten heel dom 
en nu is er eindelijk een hele slimme

dat en een baby 
met een afgezet been

woensdag 18 juni 2025

POËZIE / aanvallen

Ik ga u aanvallen.

Ik ben dat beu met u altijd.

Ik ga u aanvallen maar ik heb nog niet helemaal beslist wanneer.

Zou volgende week kunnen zijn. Ik ben er nog niet helemaal uit. Maar het moet er maar eens mee gedaan zijn. Met alles. Gewoon.

Ik ga u aanvallen en het gaat groots worden. Dat kan ik al wel zeggen. 

Dat duurt nu al veel te lang en ik heb er genoeg van. 

Ik ga u aanvallen en iedereen kan maar al best weg gaan nu. Want ik ga aanvallen.

Kijk, ik val aan. Zie mij aanvallen.

Kijk mama, zonder handen! Ik val aan, ziet ge mij??!

Tot u spreekt de president. De grote aanvaller.

En onze regering vindt die geweldig. Echt geweldig! Die wil dat ook gaan doen.

Iedereen eens aanvallen. Vandaag of morgen. Of eender wanneer en wie en waar en waarom.

zondag 8 juni 2025

POËZIE / strookje

bang van babyfood
geven ze drie strookjes
om te trekken

turn back
arrest
attack

maar ze vergeten 
het vierde strookje

het Gazastrookje

en de hele wereld
met alle mensen erin
trok dat vierde strookje

we zullen het niet meer loslaten
tot de Strook weer een land 
met een naam is van de rivier
tot aan de zee waar boten
rustig kunnen aanmeren

donderdag 29 mei 2025

POËZIE / wij

ze zijn bang van vragen
ze zijn bang van rijst
ze zijn bang van brood
ze zijn bang van vogels
ze zijn bang van water

ze zijn bang van huizen
ze zijn bang van groenten
ze zijn bang van schoentjes
ze zijn bang van strikjes
bang van haarlint 

ze zijn bang van muren
ze zijn bang van zonlicht

ze zijn bang van scholen
ze zijn bang van dokters
Ze zijn bang van kranten
ze zijn bang van meubels
en bang van spiegels

ze zijn bang van 
een gespalkte arm

bang van ogen
bang van harten
bang van kinderen
bang van hersenen 
bang van geheugen
bang van moraal
bang van zichzelf

ze zijn bang van zichzelf

ze hebben gelijk want

ze zijn angstaanjagend

maar ze zijn met minder
en wij zijn met meer

wij zijn met meer
wij zijn met meer

wij zijn met 
veel veel meer

vrijdag 16 mei 2025

POËZIE / jonge man

wat kunnen wij doen voor u
mijn lieve jonge man?

met uw briljante brein
met uw ogen vol glimlach
uw ogen die altijd lachen
uw ogen die altijd alles zien
en altijd zeggen van kom ik help u

uw ogen zonder licht vandaag
uw ogen zo vreselijk dof en zonder lach
uw ogen met de donkere zwarte kringen 
diep als het graf van uw geliefden
uw ogen die niet meer spreken vandaag
uw ogen die crashen en gecrasht zijn 
en huilen zonder stoppen huilen

wat kunnen wij doen voor u?

omhelzen we u? 
houden we u vast
vast vast in onze armen?

wat kunnen wij doen voor u?

lief zijn voor u? lief zijn met alles 
wat er in ons schuilt aan liefde?

lief zijn?

of samen naar uw land stappen 
en de fascistische gekken daar tegenhouden als het moet
by any means necessary 
met de blote vuist?