Ik ben dat beu met u altijd.
Ik ga u aanvallen maar ik heb nog niet helemaal beslist wanneer.
Zou volgende week kunnen zijn. Ik ben er nog niet helemaal uit. Maar het moet er maar eens mee gedaan zijn. Met alles. Gewoon.
Ik ga u aanvallen en het gaat groots worden. Dat kan ik al wel zeggen.
Dat duurt nu al veel te lang en ik heb er genoeg van.
Ik ga u aanvallen en iedereen kan maar al best weg gaan nu. Want ik ga aanvallen.
Kijk, ik val aan. Zie mij aanvallen.
Kijk mama, zonder handen! Ik val aan, ziet ge mij??!
Tot u spreekt de president. De grote aanvaller.
En onze regering vindt die geweldig. Echt geweldig! Die wil dat ook gaan doen.
Iedereen eens aanvallen. Vandaag of morgen. Of eender wanneer en wie en waar en waarom.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten