POËZIE / dansen

wilt gij mij me leren dansen

Anne Teresa van Rosas?

wilt gij mij misschien

leren dansen, mij leren 

strak en straf maar altijd

guitig op en door het glazen 

plafond te dansen in blauw 

en zwart en wit en altijd 

met stijl, wilt gij niet misschien?

simpel ook of course want 

het is al complex genoeg

wilt gij mij leren dansen

mij leren hoe ge uw hart

van honderdduizend

terug naar één kunt 

dansen?

mij leren hoe ge 1 voor 1 

alle rookgordijnen die vast

houden openscheuren kunt?

hoe ge met die reepjes

nieuwe patronen rijgt

patronen die van u 

uw eigen tekening

uw eigen plattegrond

wilt gij mij niet leren dansen?

uw voeten leren eigen ritme 

stap voor stap staccato 

stap stap trap trap

weg met de flauwekul

tip en toe en rechts en links

en 123 en 4 en zo de melodie 

nee niet die van een ander

geen kopie van kopie 

van een ander drie en vier

nee uw eigen melodie 

die van mij drie en vier 

en een en twee 

en drie en vier

me lo die

rechttoe rechtaan 

zonder voze kantjes

zonder riedelrookgordijn

zonder fake franjes

voeten op de grond 

op de planken vloer

langs de strakke lijn

weg met rookgordijnen

voet na voet naar voren

uitbundig ingetogen

ROZETTEN begot!

wilt gij niet misschien?

POËZIE / regen

regen maakt alles

een beetje stil

terwijl het klettert

tegen tegels wit omlijnd

vanuit een weggezakte regenpijp

op het zand van het strand

en de eenzame zwemmer 

op verbrande rubber en kookgerei

een bedsponde en zwartgeblakerde muren

op de harten van zij die nu

achterblijven voor altijd

op het wegwuiven

van gegronde kritiek

hypocriet vanonder 

de gouden paraplu

die niet voor mij is

en ook niet voor u

POËZIE / god

in een lange beige regenjas

achter de knoppen gezeten

van een bijzonder complex

mengpaneel is god a DJ

god is graag god want

dan kan er met muziekjes

gepuzzeld worden

duw de schuif open

en er komt geluid uit

doe de schuif weer dicht

en alles valt stil, da's dempen

vogeltjes die fluiten

zoals ze gebekt zijn

stakers die de spoorlijn

blokkeren, sirenes

het gestamp van bruine botjes

die door de straten marcheren

het gejoel van kinderen

tijdens de middagpauze

en van de betogers voor 

de sans-papiers

het gelach van vrouwen

om dezelfde grapjes

al honderd keer verteld

want het publiek is groot

god is graag god

en heeft geen idee

wat liefde is

god heeft geen gevoel

god duwt gewoon de schuiven 

open en dan komt het water

als een tsunami dondert het water

over alles heen, over huizen 

en daken, over harten en liefde

over bedden en warme lijven

over gedeelde geschiedenis

over gedeelde patronen

over biefstuk met peperroomsaus

op het Martelarenplein in Leuven

god creëert graag dynamiek en dan

wanneer het water weer gezakt is

blijkt dat god die graag god wilde zijn

niet weet hoe alles weer op te kuisen

god schuift dan zachtjes

de schuiven weer toe

gaat met klamme handjes

wat anders zitten doen, dat kan 

je zien aan het groene lichtje

dat brandt wanneer iedereen 

nog slaapt

god is a DJ met flutmuziek

POËZIE / bewijs

terwijl de man daar staat

te tieren tegen de vrouw

en haar zo verhindert

tot bij de doos documenten

te komen die bewijzen dat

wat van haar is van haar is

loopt het kind achter zijn rug

snel de trap op om boven 

zoveel mogelijk lakensetjes

in te pakken want hoewel dat 

geen bewijsmateriaal is

kan het altijd van pas komen

al is het maar om 

in het volgende huis

gordijnen van te maken 

die verhinderen dat 

de buitenwereld te veel 

naar binnen komt kijken

ondertussen liggen beneden

alle glazen klaar om veilig

in krantenpapier gedraaid

te worden in een gigantisch

mozaïek aan diggelen omdat 

de man er net zolang op had

staan trappen tot er geen 

enkel glas meer heel was

dus moet hij nu recht van de fles 

drinken, die gooit hij daarna

tgen de muur wat variatie brengt

in het kleurenpalet van het mozaïek

het kind zal zich later herinneren

dat een heel stuk zeep oplossen

de man overtuigde dat iedereen 

proper gewassen was en dus eindelijk

uit het koude badwater mocht stappen

helaas staat dat 

nergens zwart op wit

maar nu wel

POËZIE / betaalbaar

begin niet over betaalbaar

tegen mensen die op hun dak

wachten tot de regen stopt

terwijl hun huishouden wegkolkt

terwijl de nacht valt en de regen

terwijl het water niet meer stopt

de velden de nieuwe zeeën

de straten nieuwe rivieren

en de regen niet meer stopt

wat voorbijraast heel 

het leven van mensen is die 

op daken moeten wachten 

op maatregelen die 

betaalbaar zijn

zet het klimaat

niet in de uitverkoop

noch de civiele bescherming 

met een F35 red je geen

verzuipend volk

geen verdronken land

geen vermiste kinderen

wanneer het water niet meer stopt

wanneer het veel te laat is

wanneer het niet meer stopt

wanneer de mensen op hun daken

wanneer de mensen tot hun nek

wanneer de mensen onder water

meegesleurd door het water

wanneer het water overal

en overal het bruine water

met een F35 red je niets

met twee red je nog veel minder

drie betalen is mensen vermoorden 

je eigen volk verzuipen

en er is geen planeet B

begin niet over later

begin niet over betaalbaar

begin eraan, nu

POËZIE / sans-papiers

dus ge vindt het normaal

dat het vuil van onder uw voeten

geveegd wordt zoals de derrière

van uw moeder en van uw vader

de pampers ververst 

de bedden opgedekt 

de wc's geschrobd 

de vloeren gedweild 

de straten gekeerd

al uw sigarettenpeuken en koffiebekers uit de goot geplukt uw tafel afgeruimd uw borden afgewassen uw gras afgemaaid uw borders omgespit uw zwembad gekuisd uw villa en uw buitenverblijf gebouwd de muren van de school van uw kinderen gemetseld uw kleren gestreken uw kasten uitgemest uw ramen gelapt uw boodschappen gedaan uw hond uitgelaten uw grootmoeder ook uw kinderen in bed gestoken uw auto opgeblonken uw haren gekapt uw beerput uitgezogen uw dakpannen hersteld uw dakgoot leeggemaakt 

uw gat afgekuist uw gat gelikt 

ja madam ja meneer 

ja baas natuurlijk baas 

danku baas merci chef

voor €4 en minder per uur 

en dan zijn zij de profiteurs 

en gij de verlichte beschaving 

en dat ze nu zullen doodgaan

van wanhoop en miserie

door uitbuiting en afpersing

ja dat is dan hun eigen schuld

ge zult gij wel nieuwe slaafjes vinden 

want er zijn oorlogen genoeg 

waar wij aan verdienen 

en zij de prijs voor betalen 

met hun leven om ons leven 

aangenaam te maken

wij hebben wij daar wel voor gewerkt hé

zij ook

POËZIE / lavendel

oude vrouwen stinken

naar lavendel, zo zei me

ooit een man, ik was verliefd

en wilde niet stinken of oud zijn

dus ik bleef ver weg van lavendel

later bleef ik ook ver weg

van hem want hoewel hij geen

oude vrouw was en ook niet

naar lavendel stonk, lekten 

zijn porieën pure alcohol

en jonger ging hij er ook

niet op worden

ondertussen kweekte ik trots 

lavendel, zag de bijen zich 

te goed doen en de hele tuin 

Provence worden en later wanneer 

de lavendel hing te drogen op zolder

in zakjes ging voor tussen de kleren

lakens geurden om dieper te slapen

droomde ik van oude vrouwen

rook ik mezelf

vond ik dat best

heel lekker ruiken

ik kwam hem ooit

nog tegen, hij stonk

naar zure wijn