omgekeerd de vuilzak in
geplooid en gebogen
doorgeschoten donkergrijze paraplu
soms lijkt dat wat op een in de storm
verfomfaaide kraai, kapot kapsel
in een container en er komt
een geknakt skelet door piepen
weggezet met het gebroken glas
tegen de tegels geslagen, luid
voorafgegaan door die ene seconde
stilte waarin alles bevriest en knettert
van het statische, bewegingloos
statenloos wanneer bodemloos
geen grip voor uw dansevoeten
een nachtje ijs is ook niet meer
van deze tijd en wie gaat voor u
dan de wereld doen draaien waarin
gij meedraait gelijk de diva die
gij zijt, gezeten naast uw nachtlampje
dat schijnt langs de rand van zwartfluwelen
gordijnen de ijle nacht in op zoek naar
een klein beetje geluk en graag toch
ook met een schoon muziekje erbij
mag ik u mijn arm aanbieden?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten