tekstballon vullen met water, dat
stijgt omhoog, zegt poef en verdampt
vliegt helemaal naar Diksmuide te pletter
tegen de toren en drijfzand blijft trekken
tot ge tot uw nek in de modder staat, grootpapa’s
praten nog altijd over zandzakjes maken en
die wonen nu toch al jaar en dag op
een studio vier hoog met zicht op het kanaal
in een gouden fotokader geposteerd schoon
in het midden van het eikenhouten dressoir
geen dag passeert of er weerklinkt wel ergens
een zielekreet, zelfs met de grote val in het verschiet
blijft gewoon lief zijn gelijk ondoenbaar
prikkeldraad verkoopt beter aan de meter
geen vriend die passeert wordt niet voor vijand
uitgescholden, het moet daar wel heel donker zijn
achter dat poezengelaat
familiefoto’s vergeeld in een schoenendoos
wie gaat daar nog voor betalen nu? maar hoe werkt
dat dan met die cloud? internet kost geld mijn kind
tenzij het uit uw oren komt, verhalen uit uw kindertijd
surfen op klei, ze verdwalen
venndiagrammen zijn we en de tijd
zal het ons wel vertellen, arceren
valt er wel niet meer te veel zo te zien
gelijk spekjes grijs gruis dwarrelen
we met zijn allen gezellig wat rond
met op de achtergrond in de zee
het zakken van de zon, jamaar nee
we zijn er nog niet helemaal
Geen opmerkingen:
Een reactie posten