het groot verdriet was niet
wat ge voor ogen hadt toen
ge eraan begon vollebak vooruit
door de ruit, dwars erdoor
zelfs Superman kon toen
niet volgen en dan wanneer
de ene kortsluiting na
de andere alle lichtjes deed
sterven en er enkel nog scherven
lagen te glinsteren in de zon
wist ge van planten gaan dood
en sterren vergaan maar gij
blijft nog wel een tijdje bestaan
en ge kocht dan maar gewoon
een borstel en een nieuwe ruit
en ge liet de scherven slijten
tot ze niks meer waren dan
gekleurde steentjes in de zon
Superman die kon
de pot op
Geen opmerkingen:
Een reactie posten