POËZIE / de knop

uit de hand gelopen obsessie
eindeloos mee zijn met uw tijd
update na update en de update
alvast updaten voor in het geval
de update achterloopt, de waanzin

van virtueel dit en dat tot herkenning
en assimilatie, spatie achter spatie
run baby run achter de feiten
levenslang leren, wie dat heeft
uitgevonden die moesten ze
in het gevang steken, levenslang

elke dag een andere cel met elke dag
de deurknop op een andere plaats
altijd op slot, alleen dat blijft

en wat met de romantiek van de dingen?

iets koesteren
van alle kanten
bekijken
uitproberen
fouten maken
nog eens proberen
honderd keer met uw kop
keihard tegen de muur lopen
om dan de uitgang
te vinden naar wat
gelukzaligheid?

laat die knop nu toch eens
staan voor de verandering
geef mij de kans om hem
zelf om te draaien
of af te breken
dat kan ook

POËZIE / geel voor de gevel

geen geel voor de gevel
dat is geen zon, geen licht
in de duisternis
dat is gewoon gele verf
voor de bruine façade

doorgroeimogelijkheden
doorgeschoten asperges
in een baan om de aarde
ge geraakt er nooit meer uit

heractiveringsprocedures
labokonijn met velcropootjes
testaapjes met tentakels
zieke mensen zijn toch al dood

schakelmomenten
gladgestreken aal
schuift overal scheef
vooral door de mand

geen geld voor de gevel
graaf die gevel onderuit

POËZIE / zon

mijn woorden priemen zon
bij u naar binnen, in uw brein

van ver en van heinde
gelijk donderslagen van licht

uw brein stuurt uw gedachten
en ik stuur die in een andere richting

naar waar dat kiest ge zelf
zolang ge maar niet stil blijft staan

POËZIE / Tbilisi

ik wacht op de trein naar Tbilisi
al jaren, overal waar ik ben

ik duw tien ton dekens van me af
de wereld maar dan in
vederlichte eendendons
streepjes angorawol en paardenhaar

ik roep om zon, vrede, geld en liefde
hoofdletters en uitroeptekens
maar niemand hoort mij

ik plaats mijn poot waar ik toevallig passeer
ik lees niet veel maar antwoord meer
ik heb een mening lach huil en boos
ik discussieer

ik wacht op de trein naar Tbilisi
al jaren, overal waar ik ben
thuis op een stoel
in het donker

POËZIE / chicorei

oudbakken chicorei

uit de pot schrapen

met een vork, de zon

schijnt in lange strepen

over de rug van mijn hand

naar de vork die nu rechtop

in het kopje staat, met melk

uit een busje met een rietje

maar dat plakt nog steeds

vast aan de rand van de zijkant

maar geen zenuwinzinking

vandaag, dat staat niet gepland

#deverlichtebeschaving

POËZIE / vrijdag visdag

vrijdag visdag en er
knalde een pinguïn
op mijn talloor
die zien er toch allemaal
hetzelfde uit, een meer
of minder, wat maakt het uit?

blijf thuis, daar is ’t veilig
op ’t straat gaat ge onderuit
met uw klarrejassen en ook
anders wordt er niet gewerkt

voor de rest valt er niks te doen
buiten wat vluchtelingen oppakken
want die kunnen niet thuisblijven
altijd dezelfde zever daarmee
sans-papier, dat weegt gelijk
een presse-papier en
als ge dat niet gelooft
dan blazen we wel wat
anders door uw strot

kijk daar een vliegende pinguïn!

POËZIE / moderne tijden

moderne tijden
we sturen auto's
naar de maan
vluchtelingen
naar de dood
de trein komt
zelden op tijd
vaak helaas nooit

POËZIE / lampjes

het sneeuwt lampjes 

uw gezicht lacht licht

aan licht uit klikklak

duw de knop naar onder

verwonder u niet

want wie de vraag

stelt niets voor want

wat normaal is voor u

is niet per se normaal

dat we daarover tateren

wat er niet is zien we niet

kijk, het sneeuwt lampjes

POËZIE / ochtendgloren

de zoete geur van stijfsel
op gestoomd katoen
sijpelt binnen als een
versgebakken pistolet
vijf uur ochtengloren
voeten sporen huiswaarts
lawaai dringt al binnen
razende stilte in de oren

mijmerend van muurbloempjes
behang en zwarte raven
bakens van licht blijken
vuurtorens woestelingen
kaf op koren
baronnen van beton

ik zoek u tussen stapels papieren
een stempel hier een kreukel daar
tussen witte lakens, strakgestreken
krakend van de zoekgeraakte
menselijkheid – zwaarte weegt

POËZIE /zon

zo ziet zon eruit
het daagt om grijs
weg te denken
vooruit te gaan
naar betere tijden

mekaars koppen niet
inrammen maar poten
van onder schoon verdiepen
tot het balkon beneden ligt
en iedereen dragen kan