hoe ge van de keukentafel langs
een rechte lijn tot hier
op de vierde rij voor het podium
zijt geraakt op een vrijdagavond
in het donker terwijl een dikke mist
iedereen het zwijgen oplegt
ge duwt uw stem door de micro
loopt zo langs de baan van
de lange kronkelende rode kabel
komt er langs de andere kant weer uit
maar scherper, dwingender, raker
uw ogen vol vuur
(ge steekt er de kachel mee aan)
het is dat er niet zo heel veel tijd is
(hé rakker van het middelste knoopsgat)
in het begin lijkt dat nog wel anders
die keukentafel oneindig, die kabel
verlengbaar, uw stem op golven
die ons allemaal kunnen meevoeren
deinend op de klanken van de maan
en het halve sterrendom maar ergens
onderweg zakt dat podium
toch met een klap in elkaar
de kabel gaat knikken
en ja, zo gaat dat dan
het is van een ongelofelijke luxe allemaal
Geen opmerkingen:
Een reactie posten