ruikt het moeras naar geitjes
meer zelfs wanneer de ochtendzon
pyjama´s ruilt voor bokkesprongen
over stuiptrekkende harige rupsjes
die zonder dralen het asfalt bepalen
haast geluidloos flemen
gespleten kousevoetjes met
het grind langs de waterstroom
ze kussen het gras en het riet
meter per meter horizontaal
in een rechte hoek met
een vallend blad dat opschrikt
van konijnen en kordaat ademhalen
korter worden de dagen die we terug
van ons willen maken maar die voor anderen alsmaar langer blijken, ja
nu al meer dan een jaar en nog wat
in het paradijs stinken de lijken
Geen opmerkingen:
Een reactie posten