jengelende kind
dat enkel jengelt omdat
de moeder geen seconde zwijgt
omdat ze waarschijnlijk thuis
geen klankbord heeft
of een hysterische kefferhond
of bosmaaiende buurmannen
die elke ochtend de natuur te lijf gaan
alsof hun leven ervan afhangt
en hun leven hangt er ook vanaf
daarmee zouden ze er beter mee
stoppen met dat bosmaaien
niet met zien hoe wonderlijk
het veld mee beweegt met de seizoenen
de kleuren, de bloemen, de vos
die zich soms heel vroeg laat bekijken
uit haar hol, langs de waterkant
haar pluimstaart kwiek en vrij en vrank
wijzend in de richting van
wat voorbij is maar er komt nog
er komt altijd nieuw en meer
dus als de vrouw op de trein
nog een keer ´Dendermonde´
kwaakt, dan stap ik uit
en neem de trein naar Luik
Geen opmerkingen:
Een reactie posten