Poëzie / Jules Moretuslei

wat ik eigenlijk nog wilde vertellen

maar niet kon 

omdat mijn adem bleef hangen

en ik geen geluid meer uit mijn keel kreeg

zoals zo dikwijls wanneer ik wil zeggen

hoe het eigenlijk is en gaat en verloopt

was dat tegenwoordig

soms en totaal onverwacht 

aan het verkeerslicht

dat op rood staat

op de Jules Moretuslei

´ s morgens om kwart voor acht

en alle achterlichten ook 

en de donkerte is overal rond mij 

want het is ochtend in december 

en dan sta ik stil 

en drink ik lauwe koffie 

uit een plastieken beker 

en ik zing mee 

met Cat Power 

die Bob Dylan zingt 

en mijn stem glijdt mee met

die van haar naar beneden 

in perfecte toonaarden 

dan moet ik plots denken

aan dertig jaar geleden

toen ik op drie hoog op het Zuid 

waar niemand toen durfde wonen

naast mijn kachel op de grond lag 

op een tapijt van schapenvel 

mijn wangen gloeiend van de hitte

van die kachel zonder glas

22 jaar jong en vast van plan 

de wereld te veroveren 

want er was niemand 

zoals ik en hij en zij 

en wij wisten dat 

en daaraan denken  

maakt mij dus blij

nu daar tegenwoordig

op de Jules Moretuslei

POËZIE / kerstmis

tienduizend dode kinderen

dat zijn vierhonderd klaslokalen

waar geen letter meer geleerd wordt

geen pen meer opgepakt om

aap beer of chocolade te schrijven

onder de kerstboom geen pakjes

gewikkeld in glitter en glazuur

maar in rafels van pyjama´s 

met rendieren erop

in de bomen geen gouden piek

maar vreemd fruit, met echte stukjes

tienduizend dode kinderen

wat rest de wereld nog

dan alle kerstverlichting 

te doven

verblinde beschaving

dansend op lijken

buig uw hoofd

schaam u

Ode aan Rachid Richard

In opdracht geschreven voor T Vlot en het Antwerps straatsyndicaat. Een hele eer.

Ode aan Rachid Richard

ge pakt uw rugzak netjes in

slaapzak, proper ondergoed

extra sokken voor mochten

uw voeten nat worden

stapschoenen, tentje

alles apart 

in plastic zakken

tegen de regen

in het groen

onder de bomen

rust in de kop

in lijf en in leden 

elke avond kijkt ge nog eens

naar boven naar de lucht

vol sterren en ufo´s en satellieten

knipperende verkeerslichten

helikopters en sirenes

vooraleer ge uw tentdeur dichtritst 

met kleren en al in uw slaapzak duikt

want de nachten zijn koud ondertussen

 

misschien gaat ge nog wat liggen lezen

bij een pillamp onder een deken

misschien gaat ge gewoon

wat in het donker liggen kijken 

naar al uw gedachten 

die een voor een gelijk 

pluizen neerdwarrelen

en dan slapen gelijk een kind

en dromen van lieve en plezante dingen

wie weet komt er wel een eekhoorn kijken 

een nieuwsgierige ree of een klein everzwijn, 

ge weet dat nooit ´s nachts

wanneer alle mensen in hun huizen 

slapen maar gij niet

´s morgens is het altijd 

van de rapte geblazen 

gelijk de auto´s altijd

en overal onderweg

getoeter in uw oor

gasuitlaten in uw neus

en iedereen voor zichzelf 

door de straten van de stad 

de magie van kamperen

in de grote drukke stad

tenzij het van moeten is

geen vakantie voor u

nooit vakantie voor u

voor u bloemen nog bijtjes

tenzij ze u steken gelijk

de bijtende kou en regen

de modder en de luizen 

de politie die u maar 

niet laat slapen

die uw tent afpakt

alsof ge een hele voorraad hebt

de mensen die u overal uitschelden

en wegjagen en buitengooien

en wegduwen en nooit gewoon 

´goeiemorgen meneer´ tegen u zeggen

de scherpe rand van afvalcontainers

waar ge elke dag weer over 

moet kruipen om uw buik te vullen 

want een lege maag is nog 

erger dan een volle kop 

de magie van het kamperen

was voor u een kille toverspreuk 

dat ge voor altijd

moogt dromen nu, Rachid Richard

tussen de rust van de eeuwige bomen

zonder angst en zonder verdriet

we wensen het u toe

we sturen het u na

we vergeten u niet

POËZIE / monsters

het is het tijdperk 

van de monsters

die onder uw bed

die verstopt tussen 

de losflappende stukjes 

vaal behang 

die achter de knoppen 

van het treinstel dat al lang op zonnepanelen had moeten werken 

maar nog altijd aangedreven wordt 

met kleine stukjes gloeiende kool

het zijn zij die beslissen 

wie van de rails mag denderen

wie tot prut geknepen in een lange rij

ineengecrashte wagons

wie deze keer nog even verder mag razen

door bochten veel te scherp 

voor eender welke normale mens

niet gij

maar gij zijt dan ook nog geen monster

ge kijkt naar buiten

het is al pikdonker

ge vraagt u af 

of er ooit nog licht zal schijnen 

en dan is er weer een dag

er schijnt wat licht en 

dan is het nog wat sneller donker 

en elke keer wanneer 

ge door uw raam naar buiten kijkt 

ziet ge uzelf nog sneller terugkijken 

met een heel groot vraagteken 

op uw voorhoofd

maar ge zijt nog geen monster

ge hebt eigenlijk chance 

dat uw ramen er nog instaan 

om eender wat te reflecteren 

ze hadden ook aan diggelen

kunnen liggen maar

ge woont hier en niet daar

bij de buren stapelen ze paletten

POËZIE / muizen

ik droomde vannacht 

dat de dijk losbrak

het ijskoude rivierwater 

kolkte over via de beken 

die eerst de weien 

en dan de getrimde tuintjes 

deden overstromen

de huizen zakten 

nog een beetje schever 

en watervogels allerlei 

peddelden zich een baan 

naar het middenveld

ganzen verzamelden zich

de buizerd bleef verweesd achter

alle muizen waren verzopen

POËZIE / cliché

de schaatsvijver nu verzamelplaats

voor de Nijlganzen, snatergeschal

botst tegen de flanken van zwarte

grazende runderen 

ik zou een hele strofe kunnen

verzinnen, stijf van de metaforen

voor testosteron en eskadron

en andere oorlogswoorden 

hoe cliché allemaal

hoe nietig zijn gij en ik

en wij en zij 

en hoe monumentaal

goed in het katastrofaal

vernietigen van ons allemaal

niemand doet dat beter dan wij

wat als? / dan zou

47 en driekwart keer

per dag in twijfel 

dat laatste kwartje

is voor bij de thee

dan smaakt die minder zoet

we moeten blijven verzamelen

ook al is dat cliché

POËZIE / hoort ge ons?

hoort ge ons?

hoort ge ons roepen?

het zijn wij!

 

hoort ge ons roepen daarbuiten

gij daar in uw bunker

in uw toren van ivoor

vanachter uw dubbele ruiten

met uw dubbele moraal?

wij roepen op tot muiterij ja

het is tijd voor ons verhaal

wij staan hier al veel te lang

onze ziel te verkopen

voor wat centen

maar wij zijn mensen

geen dividenden

wij zijn geen koopwaar

het is gedaan!

want wij zijn van de wereld

en de wereld is ons huis

en gij moogt daar ook in wonen

als gij u als mens gedraagt

 

wij omringen u

wij zijn de muur

die gij ons hebt laten bouwen

om ons allemaal buiten te houden

en nu zit gij binnen en alleen

 

wij zijn de mensen

wij zijn uw huis

en iedereen staat hier samen

voor de ramen van uw burcht

van dikke muren en brede grachten

wij staan paraat op ons schip der schepen

onze wereld is ons huis, onze bovenkamer

onder de pannen en daar rommelt het

donderslagen; het is gedaan, muiterij!

wij dansen al veel te lang op uw muziek

uw slavenzang gaan wij niet meer zingen

uw akkoorden gaan wij niet meer volgen

wij vangen uw valse noten niet meer op

want zo draait ons orgel niet

gedaan met ons te klasseren

wij zijn geen boeken in een kast

onze ruggen doorgezakt van hard labeur

naast mekaar kleur per kleur en van a tot z

en altijd staat er wel een rij vanboven

en al de rest moet dan maar volgen

tot en met die rij onderaan

daar wordt meestal aan voorbijgegaan

want niemand wil zich zo laag bukken

 

die kast die staat in uw fort

topzwaar en veel te log

zie ze kantelen tegen de ramen

zie de ramen aan diggelen gaan

zie uw blokkade compleet verbroken

zie het schip de zeilen strijken

zie de mensen, ze draaien zich om

ze keren zich tegen u

uw huis uw burcht

klinkt hol en leeg nu

maar daarbuiten

gaan wij voort

geen grote veldslagen maken geschiedenis

in met bloed bekomen verdragen verkracht

geschiedenis wordt  

op pleinen en straten

in buurten en wijken

in fabrieken, op velden

in bovenkamers

op onze wereld

door ons, de mensen

gestaakt

gekraakt

gemaakt

zet uw deur nu al maar open

het is buiten dat ge moet zijn

🍉🍉🍉🍉🍉🍉🍉🍉🍉🍉

Geschreven in opdracht voor MUITERIJ van Peter Mertens, uitgegeven door  EPO Uitgeverij en verkrijgbaar in de boekhandel. 

#deverlichtebeschaving 

#muiterij 

#petermertens

#leesdatboek

POËZIE / digitaal

digitaal 

ondertekenen

ik heb daar 

een mening over

de vraag is

zal ik ze krijsen

of eerder maniakaal

op een toiletdeur krassen?

Poëzie / 2

wanneer twee werelden 

durven samenkomen 

komt poëzie vanzelf 

#alledagenniet

KORT / hout

Het begon met een lege kamer onder het dak dat nieuw was. De balken ruw gebeitst met de splinters hier en daar dreigende, maar niet echt gevaarlijk.

Natte kringen onder het dakraam aan de  boskant, daar waar het oude dak de regen binnenliet. 

Verstofte spinnenwebben met ineengekrompen spinnenskeletjes en een houten stok die zonder enige duidelijke reden tegen het hout gedraaid stak rond een touw. Die steekt er nog steeds. Niemand weet waarom.

De vloer ruw en vuil en stoffig.

En de zon die ´s morgens langs de boskant warm en geel binnendanste en ´s avonds afscheid nam in roze oranje paars en rood langs de kant van de rivier.

Getik van tippelende duiven in de zinken dakgoot, de wind door de bladeren van de bomen en makkers met hun wild geraas. Gedempt en van verre en daarom altijd vriend, nooit vijand.

De houten vloer eerst afgeschuurd en daarna vernist. Twee keer. Met twee. Een nieuwe wereld klaargemaakt. 

Zo begon het. Hout.

POËZIE / Paradijs

het regent in Paradijs

daarmee komt er

abrupt een einde aan

de waterpret op de kreek

de peren vallen mee

en iedereen zit binnen nu

en surft verder op het internet

de buienradar zegt 

nog een uur of twee

POËZIE / yellow submarine

we wisten niet wat doen

met al onze verveling en

met ons geld van bonus

op bonus, cumul en

belastingontduiking 

dus besloten we om de zee 

in te duiken in onze yellow submarine

op zoek naar gezonken schepen

in de Noordzee en de Mediterannée

een gat in de markt

gelijk ze zeggen

wij kwamen wij

daar nogal wat tegen

roeispanen kano´s rubberboten

wastobbes zwemvliezen

buitenmotoren van al op voorhand  verroeste vrachtschepen

oranje zwemvesten 

gouden isolatiedekens

gescheurde rokken

verrotte broeken

eenzame kinderschoentjes

valse paspoorten

halskettingen en 

ringen aan vingers

telefoons

landkaarten

boterhammendozen

waterflessen en zakmessen

foto´s van geliefden

het was wel niet de Titanic

maar da´s een ander verhaal

POËZIE/ ademen

achter de bocht paars

hellend vlak gedragen door

zoemende werkbijen met

strak gereguleerde werktijden

conform aan de zon en de maan

en alle getijden die de rivier

doet slinken en slobberen

en krimpen en kruipen

en razen en ranten

dood en vernieling

geboren en rond 

cargo´s vol afgereden gras

drijven onder de brug door

daverend naast

de onverstoorbare 

reiger in dresscode

in het vizier van

de verrekijker

hallo meneer de uil  

knarren koersen dwars

langs boven strak in

de spieren,  hun hart

een karbonkel

hun kuiten

van hier

en gij begrijpt dat 

het niet gaat over 

volgepropte agenda´s

sociale activiteiten

rechten en plichten

da´s goed

maar ook verkeerd

hoe terug kunnen verwilderen

langs aangelegde paadjes

tien keer over en weer

zonder te zien, zonder gezien

niks dat moet behalve ademen

POËZIE / levervlekken

wij zijn de generatie 

van half, verdeeld over

drie landen twee continenten

klavertje van vier moeders

gij se loederhoeder 

gij se vent met levervlekken

gij leve er maar op los

en dat is geen verdienste

en ook geen taart waard

POËZIE / groen

groen 

licht op - groen

nodig groen 

donkergroen

nijdig groen 

gifgroen

bladjesgroen 

parkietengroen

snerpend groen

snijgroen dat snijdt

in vingers bloedend

roodgroen

gerecupereerd groen 

groen in het klein

groen vol pluizen

stofjesgroen 

gazongroen

pelousegroen 

gestofzuigd groen

geplukt groen 

verbrand groen 

strogeelgroen

bruingroen 

trekt dat allemaal uit - groen

properkes groen triestig groen

groen dat niet opgeeft

groen dat terugkomt

groen dat ontploft langs alle kanten

groen dat uw slaapkamer komt binnengeslopen ´s nachts 

om u te wurgen

groen dat zachtjes streelt

groen dat lekker ruikt

groen dat u omringt

langs onder en langs boven

groen dat we kapotmaken

groen dat u zal overleven

groen dat over uw graf 

zal komen groeien

en opnieuw 

en opnieuw

en opnieuw

olé!

POËZIE / ijsjes

wat is een 

culturele activiteit

zonder publiek?

expressie

wat is een 

economische activiteit

zonder winst?

revolutie

wat is een vrouw

zonder kinderen?

een vrouw

wat is een man

zonder emoties?

een robot

een stad

zonder politie?

veilig

een bodem

zonder water?

dood

de wereld

zonder lawaai?

van de dieren

een nacht

zonder slaap?

een mens

zonder liefde?

eenzaamheid

zonder uitweg?

leven in een systeem

waar mensen werk verrichten

dat andere mensen kapot maakt

om zelf niet kapot te gaan

wat is de economie?

de illusie scheppen

dat hebben zijn is

en die illusie met zijn allen

koesteren want anders

moeten toegeven

dat uw leven een illusie is

gedragen door schouders

van mensen die al lang 

geen enkele illusie 

meer koesteren

wat?

we gaan mekaar uitmoorden 

gelijk de beesten 

met messen en pistolen 

met flexijobs en bommen 

granaten en contracten 

van bepaalde duur 

zonder sociale voorzienigheid 

netwerken kapotmaken en bomen 

en straks met zijn allen onze rosé drinken 

vanuit een stoel op een stuk beton, 

al smeltend

gelijk ijsjes

dat hebben we dan toch 

maar weeral gehad 

hé schat?

POËZIE / knijpers

knalrode onderbroek 

met pijpjes ter bescherming 

van de zachte zeden

gij boeit niet meneer

tot hier en niet verder 

of het is gedaan met u

boerinnenkleedje ter aanvulling

van de wilde bloemenpracht 

in het veld achter de huizen 

met verhalen van lang geleden

en dat van u komt uit Glückstadt

zachtfluwelen hoodie stoer

aan de haak stier uit verveling

de ogen half geloken petroleumblauw

artisanaal provenciaal de zoom

uitgerafeld zoals de leven nooit

gepast snel gekocht op de markt 

naast le pizza au feu du bois

dan knippen we daar toch

gewoon een bluesje van

uw leven aan een draadje

vrolijk wapperend in de wind

waar naartoe dat weet niemand

zolang de knijpers u niet loslaten

heeft loslaten misschien 

niet zo heel veel zin?

POËZIE / AI

Elvis groen uitgeslagen

met de romp weerspiegeld

op de kabbelende kanaalweg

langs de bovenkant de onderwereld

en langs onder wolkentorens

witte zwanen en zwarte zwanen

roze vichy broodjes strepen de baan

waar kunstgras de natuur heeft overgenomen, nooit meer grasmaaien 

hoezee 1 hamburger voor de prijs van twee

hoezeer het noorden kwijt

dan moeten we gaan zoeken

tussen de afbrokkelende ijsblokken

de hongerige sensatiemonsters

de schreeuwerige kanonbulletins

de drilboren en de slijpschijven 

de zatte nonkels op beats

er groeit tussen de spleten

van het strakke gestroomlijn

wat scheef en daar moet ge

hard aan trekken, maar vertel

het niet verder of AI is ermee

vandoor en dan rest alleen nog 

uw pen om iemand mee te prikken

POËZIE / cowboys

een goei kostuum maakt 

nog geen goeie burger

een heerbaan nog geen 

rechtschapen weg

vuile was wapperend in de wind

verliest zijn slijk aan droog poeder

achterpoortjes klapperen 

wanneer cowboys er 

met hun botten doorkletsen

en er is altijd wel iemand den indiaan

het is altijd zo geweest

misschien maar daarom 

moet het niet altijd zo blijven

de vraag is

wat voor wereld wilt gij 

voor uw kinderen?

POËZIE / bos

ze allemaal in 

uw armen nemen 

voorzichtig om 

de tengere schouders 

niet te breken die moe zijn

van het dragen van de lasten 

van de kosten van de zakken

aardappelen en de melkbussen

de clandestiene blaadjes verstopt

onder jaspanden in ijskoude beken

urenlang en wachten in een donker bos

ze allemaal een bloem geven

de vaas vullen tot ze overloopt

de tranen omleiden naar betere tijden

de gedane zaken keren naar het begin

de woorden bewaren in een nieuwe zin

verhalen omzetten 

in dadendrang

nooit meer bang

nooit meer weer

KORT / wasberen

Dus.. ik had een tuin en een notenboom en had alle walnoten verzameld en op een hoop te drogen gelegd onder een afdak op mijn terras. 

´s Morgens zie ik dat alle noten overal verspreid en door elkaar gewoeld liggen samen met een hele hoop andere rommel en mijn tuin is ook veel groter geworden met zandbergen achterin waarop een vijftal wasberen rondlopen al wroetend en etend.

Dus ik denk die wasberen hebben die noten gepikt, good for them, maar ik ga nu toch even niet naar buiten want die kunnen agressief zijn en zitten vol luizen en het regende ook.

Plots rennen die wasberen naar mijn terras en veranderen in mannen met bivakmutsen die tegen mij beginnen te brullen dat ik me gedeisd moet houden. Dus ik denk van ja oké even meedoen en wat kunnen mij die walnoten en die rommel ook schelen?

Dan stopt de regen en begint de zon heel fel te schijnen en de mannen zijn nu een stoet kinderen en jongeren die in gele hesjes in een kolonne dwars een groot kruispunt oversteken waardoor alles blokkeert. Iedereen is vrolijk en er is muziek en ik sta aan de kant te kijken en ergens daartussen loopt Tanja Deprez  die naar mij knipoogt en toen werd ik wakker.

Ik geef het maar mee.

POËZIE / Koning Albert II laan 9

🔻

mensen ontvluchten hun land

door oorlog en repressie

mensen slapen op straat in tentjes

mensen worden uit hun tentjes gehaald

door de politie

mensen zoeken onderdak in een leegstaand gebouw

mensen worden uit dat gebouw verjaagd door de politie

mensen slapen weer in tentjes op straat

mensen worden weer verjaagd uit hun tentjes door de politie

mensen zoeken hun heil in een leegstaand gebouw 

de politie verhindert alle toegang tot het gebouw

de politie laat geen eten of drinken toe in het gebouw

mensen mogen omkomen van honger en dorst in het gebouw

de verlichte beschaving heeft 

al haar licht en al haar beschaving

aan de hellehonden gegeven

de lamp knalt in

stukken vaneen

Koning Albert II-laan 9

Brussel

België

Europa

#koningalbertIIlaan9

POËZIE / graaien

als je per abuus onterecht 

belastinggeld ontvangt

(dat oa dient om

mensen hun klein 

pensioen uit te betalen)

dan schenk je dat niet weg

om nog meer belastingen 

te ontwijken, maar stort je dat 

terug in de staatskas

anders heet dat nog altijd

gewoon ordinair graaien 

#deverlichtebeschaving

POËZIE / coke

het is niet 

omdat 

coke rijmt 

op woke 

dat 

dat twee 

dezelfde

dingen zijn

coke slijpt tweespalt

in uw brein

woke vult

de hiaten

coke maakt barsten

woke repareert

coke is het boormachien 

woke de polyfilla

#deverlichtebeschaving

POËZIE / bevoegdheden

alle bevoegde 

bevoegdheden

zouden zich beter 

zelf wat bekwamen

in fundamentele

normen en waarden

in plaats van in 

de wandelgangen 

wat te gaan staan 

bekvechten terwijl

mensen van een

vies kraakpand

naar een deken 

op het trottoir

moeten verhuizen

uw grootmoeder

heeft ook nog

oorlog meegemaakt

 

ze draait zich om

in haar graf

POËZIE / kuip

fantoomliefje in dat vlakke land

dat ook het mijne is, twijfelend 

voor de spiegel

uw vage vorm achter een gordijn

vingers die leiden en geleid worden

moddervoeten die komen van buiten

waar de mais staat te wiegen

waar massieve brabanders

hun horrorhoeven 

tegen kasseien kletsen

gebarsten en gekloven 

door jarenlange vetes

groen gras in vierkantjes 

gesneden, allemaal even groot

afgebakend met prikkeldraad

in de zomer draven ze vrijer

stampen ze over grenzen

waar poorten zijn opengebleven

in de winter krijgen ze 

strooien bedjes

binnen en een beetje warm

terwijl hier en daar buiten

gecracqueleerd door de koude

bevroren en verlaten

een witporceleinen

badkuip op hoge poten

is blijven staan

ooit om onze grootouders

in te baden vooraleer ze hun

zondagse zooi drappeerden

en Jezus of een of andere

om vergiffenis smeekten

nu een drinkplaats 

voor het blanc bleu

POËZIE / dezelfden

wij zijn

dezelfden

wij zijn

de tandelozen

de vaderlozen

de gebrokenen

wij zijn

de levenden

de gedrevenen

de zoekenden

wij zijn

de vechtenden

de overlevenden

de zwevenden

wij zijn

de blijen

de lachenden

de wanhopigen

wij zijn

de vierhoekigen

de kantelenden

de ratelenden

wij zijn

de mensen

die wij zijn

wij zien 

ons graag

POËZIE / wij

een bevallende vrouw 

die op straat wordt gezet

door het ziekenhuis

waar ze hulp zoekt 

een kraakpand vol mensen

in nood die tussen de ratten 

en de kak moeten leven 

omdat ze nergens anders

terecht kunnen 

en niemand die wil 

dat ze als mensen 

behandeld worden 

want wij zijn verlicht

en beschaafd en dat is 

wat wij doen met mensen 

die op de vlucht zijn

en niet wit zoals wij