ik zie u staan
en gij mij
en we staren
gij beweegt nog
geen milimeter
en ik ook niet
en zo staan we daar
bewegingloos
ik hier en gij daar
bijna geen geadem
hoe meer gij staart
hoe feller ik mijn
contouren voel knellen
heftige lijnen
knetterend kaderwerk
tot ik uiteindelijk
verander in een
krijsende sirene
vol van aanwezigheid
ondertussen vervaagt
gij beetje bij beetje
de omgeving neemt u op
het is niet dat ge verdwijnt
maar uw duidelijkheid
lost gewoon op, zomaar
maar uw staartje
krijgt het toch wat moeilijk
dan en daar zijt ge ineens
weer terug met uw smeuiige
bruine hertenogen en dan
zijt ge echt
helemaal weg
Geen opmerkingen:
Een reactie posten