Coronawandelen zonder een vriendin.
Dat is zoveel uren wandelen en wandelen en wandelen als uw voeten u kunnen dragen en uw blaas niet barst omdat ge nergens een WC vindt tenzij in een greppel naast een of ander veld maar ge zijt bang dat ge met al uw laagjes kleren en de kans op een verschot in de rug door de kou niet meer uit die greppel gaat geraken en dan zit ge daar met al uw gedachten en tegen wie moet ge die dan vertellen tenzij tegen dat wit paard in een blauwe parka die u al kauwend op een bussel afgerukte grassprieten staat aan te staren met een blik van ‘mens, wat zit gij daar nu eigenlijk te doen?!’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten