Coronawandelen met een eikenboom.
Dat is wandelen vanuit het slaapkamerraam 's morgensvroeg wanneer de zon nog denkt deze dag te kunnen skippen want voor niks gaat die op naar het schijnt, maar daar klopt toch niet veel van, want aan alles plakt aan prijs dus ook aan die spectaculaire kleurenuitspattingen waartegen die jonge eik zwart afstak alsof ge die hadt uitgeknipt uit frêle zijdepapier om er dan silhouetjes van te vouwen in een soort schaduwspel waar ook hertjes aan te pas kwamen, maar sinds vorige lente zat het hier plots vol bevers, bruine en zwarte maar die laatste gelukkig niet in mijn achtertuin -- die zit te knagen aan de fundamenten van de democratie in de verzakte metropool -- de bruine gewoon aan de stammen van gezonde sterke bomen wat nu toch niet zo'n briljant idee van de natuur was hoewel ik er voor de rest niet echt over te klagen heb. In ieder geval: vanochtend lag die jonge eik in het water want de bever heeft hem helemaal doorgeknaagd en toen is hij door de storm omver gewaaid. Niks blijft voor altijd, behalve de smaak van zout.
#alledagenwandelen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten