Coronawandelen zonder een camera.
Dat is als wandelen zonder ogen waardoor uw gedachten wanordelijk op en neer fladderen gelijk een witte vlinder gedragen door de wind en de geur van rot in hout en bladeren en slijk langs de kale rivierbedding nu het water weer terug naar de zee stroomt en ge voelt de koude langs uw ruwe handen schuren waar droge plekjes u vertellen dat ge eens wat minder uw handen moet schrobben met zeep want zolang ge braaf thuiszit en geen contacten hebt hoeft ge niet telkens als een bezetene dat virus van u af te weken en ge vraagt u af hoe het nu zou zijn om in de stad van die grellige burgemeester op zijn vies verdiepje te wonen in plaats van hier tussen de koeien en de spruiten die ge ook vies vindt maar toch wel eens in de hoevewinkel zou willen kopen voor iemand anders dan want die zien er zo echt gezond uit en recht van het veld en dat zou niet waar zijn vanaf uw halfbeschimmeld appartement in Borgerhout waar ge nu toch al anderhalf jaar niet meer woont en hoe zou het nu met de buren daar zijn?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten