POËZIE / verzet!

schandelijk geweld is het, wanneer
je aan het einde van je loon
nog een stuk maand overhoudt

schandelijk geweld is het, wanneer
vrouwen voor hetzelfde werk
minder betaald krijgen dan mannen

schandelijk geweld is het, wanneer
vluchtelingen ’s avonds op straat
moeten slapen, omdat Theo dat zo wil

schandelijk geweld is het, wanneer
mensen hun beschimmelde huurwoonst
niet meer kunnen betalen en op straat belanden

schandelijk geweld is het, wanneer
mensen van kleur geen job en
woning vinden vanwege hun kleur

schandelijk geweld is het, wanneer
wij met zijn allen dagelijks een beetje
meer stikken in onze eigen uitlaatgassen

schandelijk geweld is het, wanneer
het openbaar vervoer alsmaar duurder
trager en onvoorspelbaarder draait

schandelijk geweld is het, wanneer
politici hun beloftes niet nakomen
liever hun eigen zakken vullen met ons geld

schandelijk geweld is het, wanneer
ziekenhuiskosten onbetaalbaar worden
net zoals vele noodzakelijke medicijnen

schandelijk geweld is het, wanneer
Doel en Tihange op ontploffen staan en wij
de rekening betalen, ons geld en ons leven

schandelijk geweld is het, wanneer
kinderen met lege brooddozen naar school
gaan en daar ook fijn stof moeten vreten

schandelijk geweld is het, wanneer
duizenden mensen worden afgedankt
en de CEO alle bonussen opstrijkt, en plus

schandelijk geweld is het, wanneer
journalisten gearresteerd worden omdat ze
gewone mensen hun verhaal laten vertellen

schandelijk geweld is het wanneer
machtsgeile ministers met vette premies
op hun lui gat arrogante onzin uitkramen

schandelijk geweld is het, wanneer
wij dat allemaal zomaar laten gebeuren

#deverlichtebeschaving

POËZIE / gele hesjes

op straat, al bij dageraad
ook als de zon ondergaat
kijkt naar ons, wij komen buiten
kijkt naar ons, kijkt ons kruipen
helm en stickers, gele kuikens
kijkt naar ons want wij zijn kwaad

klein grut dat ten onder gaat
aan smog aan stof aan snelheidsduivels
aan patatten zonder zout

kijkt naar ons, zichtbaarheid!
de veiligheid van gele hesjes
‘t scheen gij moest gestorven zijn
van armoe, van opvallendheid
het maakt niet uit wat ge doet
gij wordt neergemaaid, hoe dan ook

’s avonds, rond de ochtendspits
revolteert al wat niet op vier wielen rijdt
tegen diesel voor den diesel tegen donkere
tijden, machines moeten rijden, economie
die moet draaien, CEO's die moeten graaien

als ‘t niet door de auto komt
dan knuppelt de overheid u
op de mond
in de grond
met pepperspray
met veel disdain
schande alors gij vuil gespuis

gezonde lucht, kruipt in uw hol
gezonde lucht, niet voor uw pree
arme mensen, weg ermee

#deverlichtebeschaving

POËZIE / fb

als je het niet op fb hebt gezet
dan heb je het niet gedacht

als je er niet rap iets onder placeert
dan heb je echt geen vrienden

als je niet massaal je hart verpandt
(aan recepten van onnozele dingen)
dan ben je een gevoelloos onmens

als je niet vraagt om te delen
dan doe je niet aan politiek

#deverlichtebeschaving

POËZIE / Aleppo

zwaar valt een waterval
van zwart haar langs mijn benen
naar beneden en mijn gedachten
ook; slierten van belang in kronkels
spoelen weg samen met de zeep
uit Aleppo, daar voor eeuwig dood

ik heb zin om met stenen te gooien
in ramen waar kerstbomen blinken
in november, magie mistroostig verstoord
nooit meer oorlog; de leugen doorboord

blauw uw broek en blauw mijn jas,
te pas en te onpas vragen wij stellen
naar hun gedacht over de zonexplosie
maar buiten wat geweeklaag over
gebrek aan water blijft het weer
bijzonder stil aan het westelijk front;
vandaar geen nieuws nee

#deverlichtebeschaving

POËZIE / houten paal

ik zou hier graag iets schrijven

maar ik weet niet langer wat

want alles is al lang gezegd

en tussen ons gezwegen

moest gij honderd jaar geleden

dan waart ge wel getrouwd, zei hij

dan hadt ge kinderen, willen of niet

zei hij – na vier op een ander

en een levervlek op zijn gelaat

nee, antwoordde ik

(ik moest er haast van lachen)

dan zat ik achter slot en hek

in een of ander nonnenoord

aan de pillen in het gekkenhuis

en was ik nog veel vroeger groot

dan brandde de houten paal

POËZIE / in the sky

uitzitten
de tijd uitzitten
tot daar waar we begonnen zijn
wachten tot ge klaar zijt, wachten

mijn kleine lucht, ik hap naar u
daarboven in the sky, dakpannen
wuiven terug, hun jurken schitteren

het is in een film dat ik binnenstap
door de haag, van de ene wereld
in een andere, zwarte wagens achtervolgen mij
oooooh film noir, hoe spannend!

licht treft doelgericht de knop in mijn kop
en ik ben vertrokken, uit vrije wil geef ik mijn
ogen de kost en dans van beeld naar beeld
van woord naar woord, en wachten hoort
daar niet meer bij – voor mij een weg naar daar,
volgt mij maar, nee volgt   gij   mij   nu maar


#deverlichtebeschaving