POËZIE / metropool

wakker worden in de metropool
Borgerhout waar het geloei van sirenes
een vierde landstaal is in samenspraak met de heli
op zoek naar uw sleutel, waar hebt ge die nu weeral gelegd?

petrochemische engelen strelen zacht de binnenkant
van uw neus, kietelen uw zintuigen net zolang tot ge roept
‘stop ik kan niet meer’ en dan hapt ge naar uw laatste adem
en daarna speelt ge dood voor eeuwig en altijd

aan flarden bonken kaaimanwerken
op uw stalen zenuwen, met elke dreun
beuken de gordijnen voor uw balkon
het ritme van grondwater dat sterft

kranen lopen draaien piepen kraken
en tollen rond de kerktorenblokken
vol mensen in hokken met apparaten
om ons leven te faciliteren beheren beheersen

sirenes! hoort, daar zijn ze weer
in de weer om mensen te redden van vuur
van een hartstilstand van brand, van de kat uit de boom
kijken we naar de percolator die in uw gezicht ontploft is
heel uw keuken vol bonen geplukt door mensen naast u gevlucht

grasmachien de haan van de buren op een slijpschijf
twintigduizend auto's die passeren langs de ring
op weg naar de andere kant van de ring, uw ding

kievitplein mediaplein bastion gebruld
vooraleer gepland, gegoten in betonnen geld
klonk metaal vroeger niet vrolijker
staal niet veelbelovender
tijd niet zo zenuwslopend
was het ’s morgens niet gewoon stil?