tussen vierkantige kaken
synchroon met de stroboscoop
aan uit aan in paarlemoer afgetekend
de taal van twee blote knieën
in kleermakerszit maar
dan zonder naald of draad
wit hemd met knoopjes
verblinde echo´s van liedjes
van vroeger verhogen het ritme
het ritme van nu dat knokig wordt
of ik retro ben, retro all the way baby
en er is een verschil tussen wat je ziet
en wat je schrijft, dat ligt niet
aan de beelden want die stoppen
ook nooit, waarom zouden ze ook?
weer een gezicht en nog altijd
die witte tanden, stevige kaken
en ogen overal ogen die kijken
want daar zijn ze voor gemaakt
maar zien doen ze niet altijd
een rijtje blinkende knopen
een veilige oversteekplaats
een zebrapad simpelweg volgen
van streep naar streep
als een houten vlonder
over de brede rivier
de afgrond het keldergat
val er gewoon niet tussen
en alles komt goed
sommige stiltes zijn ook woorden
soms is punk heel erg niet dood
Geen opmerkingen:
Een reactie posten