fuck you met uw geflandrien
ik ben geen kasseiploeteraar
ik gedij in klei noch modder
anders was ik wel een monument
geef ons heden dagelijkse veiligheid
betoon respect voor onze gezondheid
en voor onze afgepeigerde zorgers
behandel ons niet als vee
voor uw kar langs Vlaamse velden
bomen hebben takken
en aan takken hangt
nu geen fruit
mijn roze wollen jas en ik
de wijze watervogel
die van geen wanten weet
't klimaat en al, juist ja
de wolken in de bomenrij
het zonnelicht dat langs
de schors naar beneden schuurt
korstmos dat morsig
baantjes trekt langs de takken
in plaats van de rivier
hier is het rustig
hier weerklinkt verstand
als het tijd is om de bladeren
dicht te doen, doe dat dan
bij valavond stond ik wat
tegen koeien te praten
terwijl een indrukwekkende
avondzon de avondklok inluidde
en ik vroeg mij af:
'wat denkt Anne Frank hiervan?'
we praatten wat af,
zij en ik, toen ik twaalf was
en mijn eerste dagboek bijhield
tegenwoordig zijn we wat stil
gevallen, zij en ik, tot vandaag
we zijn in oorlog
wordt ons verteld
en dat kan wel zo zijn
maar vergis je niet van vijand
niet dat virus zal onze dood zijn
wel zij die dat virus zien
als een godslasterlijk godsgeschenk
om zo hun laatste megalomane
psychopathische stuiptrekkingen
bot te vieren onder het mom van
de Grote Redding van de Economie
zij weten niet wat die koeien
al lang weten en zien:
het systeem stuikt in elkaar
het vonnis ligt al klaar
het is tijd voor ander en beter
’s morgens trekt hij zijn ogen open
wrijft hij de droom van zijn gelaat
kamt hij zijn illusies uit de knoop
trekt hij zijn normen en waarden aan
poetst hij zijn privilegies
schudt hij zijn vooroordelen uit zijn mouw
steekt hij zijn plichten in zijn zak
en draait hij zijn geweten op slot
hij is klaar voor een nieuwe dag op de beurs
Ree is back met haar kleintjes
alsof de mountainbikers
loslopende honden
krijsende kinderen
en joggers met hun digitale
kruidenmélange nooit hebben bestaan
knabbelend aan het gras
in het veld naast de plas
waar ’s morgens vroeg
de nevel belooft dat
er vandaag enkel sprookjes zijn
en zo kwam alles goed
Ree trappelt met haar hoefjes
de eikels fijn die uit de boom vielen
veel te vroeg voor de tijd van 't jaar
ze duwt de neus van haar kleintje
tegen gebladerte aan en
Kleintje gooit van puur plezier
de achterpoten in het rond
dwars door het asfalt
op het jaagpad
groeit nieuw groen
ook al heeft het ijzeren monster
op rubberen poten
dat er met zijn metalen kaken
afgevreten tot op het bot
en tot diep de grond in
het jaagpad naast de brug
in stukken en brokken half verzakt
maar ook daar steken stengels
door de fiks van cement en spuwsel
een ding weet ik wel
wanneer wij allen weg zijn
is het land terug van Ree
goed genoeg
om uw centen te doen draaien
zodat gij nog wat meer kunt graaien
hoge boetes voor wie dat niet kan betalen
zo zijt ge zeker dat de economie blijft draaien
sluit de werknemers op
in 't fabriek
in 't magazijn
met een ketting aan hun been
zodat ze niet ontsnappen
zodat de kassa blijft rinkelen
en de mensen blijven winkelen
en de hele mikmak in uw villa blijft blinken
doe de schoolpoorten op slot
en de klassen op de grendel
met de ramen wagenwijd open
en de geest compleet gesloten
laat die leerkracht maar creperen
zolang die kinders maar niet thuis zijn
zodat de ouders op hun beurt
op hun werk kunnen logeren
dat virus valt alleen maar aan
als ge op weg zijt naar uw lief
als ge wandelt op den buiten
met de vogeltjes die fluiten
geld opbrengen zult gij
geen tijd voor rust
in kop of lijf
slapen doet ge
dan maar later
als dat virus nu al niet
uw strot afbijt
