POËZIE / vogeltje

voet voor voet voorzichtig
om niet te vallen, ver vooruit
haar horizon, haar blik, haar tijd
alles plat gelijk het slijk langs de baan
geen enkel geluid, zelfs niet van het vogeltje

rood haar jas fel tegen de asgrijze modder
blauwe LED maar dan verbrand, de schreeuw
van de meeuw hoog in de lucht op zoek naar vis
naar wat is, naar wat nog niet weg is, daar is
wie niet weg is, is de pineut en krijgt kak op de kop

wanneer dan de lampen oplichten in de straten
gaan de rolluiken naar beneden, stopt dan eindelijk
de regen, weerklinken afgesleten hakken op scheefgezakte
stoepen, voet voor voet om niet te vallen gelijk de avond
in de modder langs de baan een dood rood vogeltje