POËZIE / tijgers

treinen daveren binnen
op ijzeren sporen
treinen doen tijgers brullen
tot in achtertuintjes
tot op balkons waar prompt
koolmezen tegen vetbollen blijven
plakken van pure schrik

dat doet je eraan denken
dat de cake nog
in de oven stond
zwartverbrand nu als
afgezette manische staatssecretarissen
bovenop aardappelschillen in de gazet
van gisterenavond toen de telefoon tingelde
of ik mijn laminaat gratis en wat weet ik al

dan daalt de nacht weeral neer
zure regen op ijzeren sporen
morgenvroeg bulderen treinen
in koor met brullende tijgers
komt er ooit een einde aan?
kijk daar, de zon!