Gisteren hadden we schriftelijk. Lezen, luisteren en schrijven. De stress hangt als een dikke laag boven de tafels te zweven als ik binnen stap, waardoor ik alweer zin krijg om rechtsomkeert te maken, want ik weet dat het voor niemand leuk gaat worden. Het is ook helemaal niet leuk om verplicht iets in je kop te rammen tegen een tempo waar je niet zelf voor gekozen hebt. Al helemaal niet als je hoogzwanger bent, en zo zijn er zeven.
Luisteren gaat voor iedereen nog behoorlijk vlot, maar bij het onderdeel
lezen zijn de instructies ietwat onduidelijk, waardoor er paniek bij
sommigen ontstaat en voor ik het weet, is iedereen ervan overtuigd dat
ze geen enkel woord begrijpen, dat ze het nooit gaan kunnen en dat ze
niet zullen slagen. Ik probeer de boel nog wat te redden, maar ben
uiteindelijk verplicht om even heel streng te zijn, zodat iedereen
kalmeert, want ik zie een train wreck van jewelste ontstaan en dat komt
niet goed. Het resultaat is dat iedereen met een punthoofd helemaal
uitgeput alles komt afgeven tegen het einde van de les en ik kan aan de
gezichten zien dat ze er niet goed van gaan kunnen slapen. Het was
nochtans niet zo heel moeilijk en de resultaten blijken lang niet
slecht.
Vandaag hadden we mondeling. Spreken dus. Ik heb een nepgouden horloge gekregen, een canvas met twee kaarsen op geschilderd waarin je met batterijen ook nog led-lichtjes op kan branden zodat het lijkt alsof je een canvas aan de muur hebt hangen die wel brandt maar niet in brand vliegt. Verder vertelde iemand me dat zowat iedereen in de familie gestorven is, een ander dat haar hart pijn doet en ook kreeg ik een foto onder de neus geduwd van een bebloede foetus, een onlangs gebeurde miskraam.
Ik stelde vragen zoals ‘wat heb je gisteren gedaan?’, ik speelde huisbaas en zij moesten me bellen over een advertentie waar niet genoeg informatie in stond en ook vroeg ik ze waar ik de spiegel moest hangen, de tandenborstel moest leggen en de handdoeken. Ik heb ze ook gevraagd of ze afgelopen nacht goed geslapen hadden, en ze antwoordden meestal van niet. Dat ging dan gepaard met een glimlachje, want we zien elkaar allemaal heel graag en we vinden allemaal deze periode niet fijn.
Examens, dat moesten ze echt keihard afschaffen.
#deverlichtebeschaving
Vandaag hadden we mondeling. Spreken dus. Ik heb een nepgouden horloge gekregen, een canvas met twee kaarsen op geschilderd waarin je met batterijen ook nog led-lichtjes op kan branden zodat het lijkt alsof je een canvas aan de muur hebt hangen die wel brandt maar niet in brand vliegt. Verder vertelde iemand me dat zowat iedereen in de familie gestorven is, een ander dat haar hart pijn doet en ook kreeg ik een foto onder de neus geduwd van een bebloede foetus, een onlangs gebeurde miskraam.
Ik stelde vragen zoals ‘wat heb je gisteren gedaan?’, ik speelde huisbaas en zij moesten me bellen over een advertentie waar niet genoeg informatie in stond en ook vroeg ik ze waar ik de spiegel moest hangen, de tandenborstel moest leggen en de handdoeken. Ik heb ze ook gevraagd of ze afgelopen nacht goed geslapen hadden, en ze antwoordden meestal van niet. Dat ging dan gepaard met een glimlachje, want we zien elkaar allemaal heel graag en we vinden allemaal deze periode niet fijn.
Examens, dat moesten ze echt keihard afschaffen.
#deverlichtebeschaving
Geen opmerkingen:
Een reactie posten