de kunst om lang en diep en eindeloos
zo lijkt het misschien en wat dan nog?
de kans om niet meer uit de zetel
of zelfs maar uit bed of uit jezelf
zonder ophouden zonder zin en droef
altijd maar droef ja, geen zin om eender wat
het recht op wanhoop en mogen uiten
de tranen en de ogen en de pijn
waarom vragen en geen antwoord
willen weten, niet sterk en honderd keer
opnieuw en nog en terug en weer
het mogen vallen en blijven liggen
ook al past dat niet en geneert het u
maar het gaat niet over u
zo diep alsof een arm kwijt voelt
afgerukt, een plots tot stilstand
gedwongen leven
dat geen seconde geleden nog heel
gewoon over vakantieplannen
en andere nonsens ging
