om te weten of ik hier nog ben
leg ik mijn oor tegen de muur
hoor de radiator zacht gorgelen
zoals de oude buurman wanneer
zijn gebit in een glas water borrelt
hij de gasbellen tracht te tellen
zoals de tijd die nog voor hem ligt
in vluchtige wanorde, bruistablet
om te weten of ik hier nog ben
sluit ik mijn oren af voor het kabaal
van de slagorde in de verte
van machines die kilometers
vreten alsof het zakken chips zijn
‘s avonds voor de televisie
of overdag, dat kan ook
om te weten of ik hier nog ben
wrijf ik met mijn rechterwijsvinger
over de huid van mijn linkerarm
ik duw en bekijk de kleurverandering
van donkerwit naar lichtwit
en dan weer terug donkerder
het is geen zonnebrand want
het heeft de hele dag bijna
onophoudelijk geregend
en nu is het asfalt helemaal nat
en wie donker kleurt blijft donker
om te kijken of ik hier nog ben
dwaal ik langs de trap naar boven
kraakt het hout tot in mijn ruggenmerg
gasbellen borrelen langs nerven omhoog
naar de takken van de bomen
in wild geraas en dan de deur open
makker dan een lam van elke oerkreet verlaten
dan stilte tussen de bladeren op de koude grond
daar staan we dan
in het midden van
de verlichte beschaving
daar zijn we
dan van hier
hier is overal en
overal is nergens
waar we niet kunnen
zijn wie we zijn
waar graag zien
belachelijk veel
moed vraagt
Geen opmerkingen:
Een reactie posten