wat zoek je?

zaterdag 27 februari 2021

POËZIE / pole position

zit daar maar wat
met al uw diploma's
en ervaringsdeskundigheid

heel uw leven krijgt ge 
te horen van wie ervoor
werkt die krijgt het parool

en dan grijpt ge dat
en krijgt ge een horde
razende teckels
over u heen

met zijn allen
iemand uitlachen
vanuit pole position
is wel zo gemakkelijk

en gij maar zwaaien 
met uw vinger om het woord
te krijgen, 10.000 vingers 
die wijzen naar u

gij mormel
gij serpent
gij vrouw van kleur

hoe durft gij luidop
gedachten te durven 
denken die niet stroken
met ons fatsoen?

heeft er eigenlijk
iemand al aan 
haar gevraagd
hoe zij het wil
en met wie
en waarom?

POËZIE / brood

ge zijt een single
beat, een hartklopping

na veel zussen 
en zo belandt ge op
een goeie dag bij 
het punt waar ge denkt
van het is goed geweest

met al die revoluties
al die verbrandingen
van kledingstukken
die niemand nog draagt

al die verontwaardigde
opiniestukken die 
niemand leest tenzij 
om dan heel luid
te gaan staan verkondigen
van gij durft iets zeggen
gij tuig van de richel?

vort uw kelderkeuken
weer in!

dat punt

ge neemt een dweil
en sopt die heel rustig
in sterk zeepsop

ge kletst heel de troep
toeterend testosteron
met één natte zwiep 
uw huis uit
en uw dorpel af

daar is de goot
ga daar maar wat
staan neuten, mijn vriend
bij de schijtende duiven
in café Op Den Hoek

hierbinnen, hier
in mijn hart
en mijn brein gaan 
de tegels glimmen

uit de oven komt
nieuw brood
want dat van u is
oudbakken

vrijdag 26 februari 2021

POËZIE / bericht

ze zag een 
dansende man
in de zon
in uw bericht

en ze wist
het is tijd
om van job
te veranderen

te gaan waar
ze nog nooit
gegaan was

en te stoppen
met te snuiven
aan dat masker

zondag 21 februari 2021

POËZIE / Eleni

klein, fijn, fragiel
beetje verkreukeld

haar huid dun 
bijna kapotgevouwen 
blaadje papier

doorkijkbaar
staat ze daar
stokstijf te staren

konijn gevangen
in koplampen
licht naast
het donker

geflankeerd
door 2 
Deense 
doggen

'ik heb honger',
zegt ze en haar hoofdje
kletst opzij als geslagen
door een onzichtbare hand
maar ze is sterker

'gij zijt een lelijk jong',
lacht ze en steekt
een handje hondebrokken
in de mond, kauwt
bedachtzaam en wandelt
op blote voeten langs
de vier kanten 
van het vierkant 
haar kamer weer in

we dansen langs
witgetrokken lijnen
nooit erover
altijd ernaast
en zo krijgt
de gewone mens
ook eens het woord

zaterdag 13 februari 2021

POËZIE / blank

blank
staat de bosgrond
nu al dagen

de bomen met hun
voeten in het water
de paadjes vergeulen
in een slijkbaan
de velden zijn nu
een beetje de zee
zonder zout

blank is geen kleur
maar een stadium
waarbij water wassend
de lente verwittigt
dat-ie zich klaar
moet houden om
groen uit te slaan

zodat zwarte mensen

waardoor witte mensen

zich samen te goed kunnen doen
aan de kleuren van al de bloemen
die later vele vruchten zullen brengen

zoet de zaden
in de grond

nu al