uw stem een mitrailette
om uw woorden van verzet
tegen alles wat onder uw huid
is komen kruipen af te knallen
tegen het glazen plafond daarboven
maar er is geen doorkomen aan
klanken kletteren vast
op de plexi wand
die bikkelhard
en heel doorzichtig
voor u is opgetrokken
en buiten een kleine schram
het vermelden niet waard
glijdt uw kogelasem
gelijk snotdruppels traag
naar beneden tot ze op de grond
een plas vormen waar ge
met blote voeten niet door
wilt wandelen
ge draait u om
perplex
en loopt weg
van hier naar daar
maar waar dat is
weet ge niet
het galmt nog wat na
in die kamer
dat wel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten