ik ben nu hier
maar ik ben van daar
maar daar wil mij
liever hier maar ik zal
nooit echt van hier zijn
want daar kleeft onder
mijn nagels als het bloed
dat gij uit mij wilde tappen
dagelijks een steen meer kapot
van het het huis waarin ik
geboren werd, ge breekt het af
niks staat meer overeind
van toen, ik haat u
en daarom ben ik van u gaan lopen
niet een keer niet twee keer maar
wel zeven keer en elke keer
kwam ik weer teruggekropen
gelijk een verdwaalde in de woestijn uitgedroogd
half verstoord en blij
met de kruimels
die nog overbleven
totdat ook de laatste
beschimmelde boterham
echt niet meer te vreten viel
nu kijk ik vanuit ballingschap
naar hoe zij die niet
dat privilege hebben
-properder kunnen ademen-
hoe zij de laatste dans
te berde brengen
zij doen dat met de stijl
mijn stam zo eigen
het is te zeggen
met bravoure
met een grote
fuck you gast
gij daar op het vals verdiep
blijft steken in uw cava
wij drinken gewoon van hier