er staan er hier overal
klaprozen langs het jaagpad
nooit meer oorlog jaja
boven onze koppen
roofvogelsoort
het geweten kaler
dan de nek
van een aasgier
het debat langsonder
gestaag afknagen
houtrot in het bloed
slecht tegen slecht
maakt niks goed
ja ook dat van meneerke
aan de ademfles; in nood
kent men zijn vrienden niet
meer of minder dan anders
want ijsberen gaan dood
op het pleintje van hier of
daar verlaten klingelt een bel:
vervang ranzigheid door rood
plots blijkt ge gewoon
een mens gelijk iedereen
geen nulmeridiaan door uw gat
geen aangeboren krachten
en uw gedachten heeft iemand
anders ook al lang gehad
pijnlijk, zo'n privilegies
drie reigers, een valt
uit de toon door het
zwartwit denken, vroeger
was alles beter en gij
kunt wat motten krijgen
vannacht liepen we
door de straten
te verdwalen, ergens in
Amerika ofzo, ik wist
wie gij waart want
uw schichtigheid over de
evenaar raspte nog harder
dan de mijne, gelijk die reiger
die wat motten kreeg, times
they are a-changin' en waar
zijt ge nu?
pristien de muren
zonder schabben vol
gedachten die vallen
nog voor ze gehangen zijn
pristien de lagen ruis
op helderheid van zicht
op toekomst die zal
eindigen ooit zoals altijd
pristien de grond waarop
wij treden schoenen vol zand
aan de lopende band, wat we
dragen in onze gedachten als
een grijze muur die nooit wijkt
pristien de flarden vooruitzicht
die ons wijzen op schabben
waar het stof altijd weer naar
terugkeert langs kieren, hoop
