POËZIE / beschaving

ergens te zijn
waar geen honden
achter ballen rennen
van bazen die graag
roepen om te kalmeren
van het dagelijkse rotlawaai
dat de hersenen zo beurs
battert dat er alleen nog maar
koude pap uit komt stromen

de mens. dat fret en schet
en pletwalst alles plat
wat recht staat en poogt
te groeien naar de zon toe
die 's ochtends heel vroeg
aan het zout van de zee komt likken
tussen meeuwen die schreeuwen
gelijk katten aan het bevallen van jong
en oesters tussen het slib en zeewier
in de zachte kleuren van de regenboog
die overal langs het strand hangt te wapperen en daar komen de meutes alweer uit hun hol gekropen, ze maaien alles vaal en kaal in schetterend fluo-oranje en kwabben vlees langs de rand

hier komt de beschaving

POËZIE / de andere kant

van de andere kant?
wij bekijken het al heel ons leven
van uw kant
en ik kan u zeggen
wij zijn daar dus niks mee
met uw kant, de rand ervan
snijdt door merg en been

hou uw kant maar voor uw eigen
blijf daar maar wat staan trappelen
mijn part, wij gaan wij wel
verder met onze kant
daar is geen rand, alleen breekbaarheid
durft ge mee aan diggelen gaan?

POËZIE / plastron

ja 't is waar, mijn klein kopje

kan al uw grote belangrijkheid

niet vatten, dus leg mij nog eens

uit hoe het alweer zit, maar niet te rap

alstublieft want ik moet dat allemaal

zien te verwerken, ik draag geen plastron

het is daarmee dat al wat er uit mijn mond komt

best onderbroken wordt en wel onmiddellijk

want stel u voor dat mijn argumenten

toch meer steek blijken te houden

dan die van u, dan zit ge daar

met uw plastron tussen uw benen

en da’s toch echt geen zicht