hoort de zee eens van haar tak maken
onder mijn raam, ze sleurt en trekt
heen en weer gelijk een garnalenpaard
zo schoon
van eenzaamheid verlaten
bespiedt ze wandelaars
met hun plastieken winkelzakjes
vol habbekrab voor de microgolven
en het was zonnig en windluw
vandaag, niks woeste storm
halverwege Oostende en Raversijde
hebben de tegels het opgegeven
geen boogjes meer, geen kleuren van Deurne Zuid
asfalt kreeg het ook hier voor het zeggen
het ligt overal en het vertoont nu al barsten
vannacht zullen de kindjes
dromen van eenbenige piraten
van immokantoren en van
warme wafels terwijl de zee
eindeloos tast naar vrijheid
eerst hier en dan daar
en overal zijn er grenzen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten