ge denkt misschien
een handleiding voor
de vaatwasser te zijn
maar geloof mij
wij zijn allemaal roman
met een begin, een midden
en een einde en daar tussenin
de nodige plots die balanceren
op een dun draadje
drama en absurde toestanden
soms is dat ook
gewoon hetzelfde
prop die preek van u
in praktijk, want zo lijkt het wel
een heteluchtballon
prik en het loopt leeg
stop met een echte vent te zijn
die mythe mag onderhand
ook buitengezet bij het leeggoed
mensen zijn geen
wegwerpzakjes
geen opgefrommeld
gazettenpapier
kapotgescheurde foliekes
afgeknauwde kaaskorstjes
zonder rietje kalm rietje
frisse wind verdorven wind
mensen zijn zakjes
wapperend langs de weg
in de rijen aan de kassa
aan de band in de fabriek
op de bussen naar het werk
in de tunnels naar de overkant
gedrum en geduw
allemaal zakjes
gevuld met zand
het hoofd een holte
gevuld met ragfijn draadwerk
hogesnelheidsverbindingen
fijnmazig netwerk
binaire communicatie
tech no lo gi sch hoogstandje
van overal beroemd
om hetgeen ge niet gaat doen
gevierd groeien de groten
om dan te verschrompelen
wat ze groot maakt in dromen
die hen 's nachts gelijk
losgeslagen muppets
doen wakkerschieten
het hart een drumstel waarvan
de bas aan flarden, zo hard
ge zoekt naar windstilte
tussen de plooien van het dekbed
veel te warm van al dat gedraai
in een kolkende zee van woorden
die draaien en tollen
zonder meerpaal in zicht
en de stem die fluistert van
het is ermee gedaan
het oog wil ook wat
ge trekt aan het touw
en het licht springt aan
de storm
dat zijn wij
de dijkbreuk
ons roepen
het water
de vloed
het begin
en het einde
Geen opmerkingen:
Een reactie posten