wat zoek je?

zaterdag 11 maart 2017

KORT / narcissen



De ene wijk is de andere niet.


Wanneer ik 's ochtends de Provinciestraat in Borgerhout oversteek en dan onder het spoor door de Pelikaanstraat overloop om dan een uurtje in het stadspark rond de vijver te gaan wandelen in een poging mezelf wijs te maken dat ik zo toch ook mijn dagelijkse portie 'natuur en zuivere lucht' heb binnengekregen en ook wel omdat ik daar op een aangename manier van wakker word, dan vallen me steevast dezelfde dingen op.

Het verval en de grijze grauwte van beide buurten en hoe de zon daar soms toch iets schoons van kan maken. Hoe er weinig of geen groen te vinden is in de straten. Hoeveel sluikstort er ligt. 

Hoeveel hondenpoep er overal tegen de trottoirs plakt, tot op de stoep van vele huizen. Hoe er hier en daar bordjes van de stad hangen met de boodschap dat we onze kauwgom in de vuilnisbak moeten gooien en hoe iemand daar met zwarte stift heeft bijgeschreven dat dat met die hondenpoep ook wel eens mag gebeuren. Hoe aan sommige huizen een handgeschreven briefje hangt met de mededeling dat het baasje van de hond de poep zelf moet opkuisen, want dat er anders klacht bij de politie zal ingediend worden. De mondige burger.

Hoeveel camera’s er overal hangen.

Hoe dikwijls de helikopter hier boven vliegt.

Hoe er van het Kievitsplein tot aan het stadspark overal soldaten rondkuieren. Hoe er aan de andere kant van het Kievitsplein richting Borgerhout geen enkele soldaat te bespeuren valt.

Hoe om de haverklap er overal onduidelijke bordjes staan dat de auto weg moet vanwege wegenwerken, die dan nooit lijken te gebeuren, of slechts een dag van de aangegeven drie dagen.

Hoe er elke dag overal parkeerbonnen worden uitgeschreven, soms twee of drie voor dezelfde auto op dezelfde dag en ja, soms worden die parkeerbonnen om 4u ’s nachts uitgeschreven. Ook als er gewoon nergens plaats is om je auto te parkeren, omdat er overal onzichtbare wegenwerken bezig zijn en er zo al teveel auto’s voor al die smalle Borgerhoutse straten zijn, om maar te zwijgen over al de nieuwe auto’s die dan misschien wel LEZ-conform lijken, maar ook groot genoeg om als tank te kunnen fungeren moest dat al nodig zijn in de stad. Ga daar mee naar de bakker.

Hoe er in de straat waar al weken overal hondenpoep plakt op drie dagen tijd bij twee verschillende auto’s ’s nachts de zijruit werd ingeslagen.

Hoe er overal camera’s hangen. Of had ik dat al gezegd?

Hoe er overal soldaten lopen, maar niet ’s nachts en niet daar waar geen diamanten zijn.

Hoe er overal manschappen worden ingezet om parkeerboetes en afvalboetes en andere GAS-boetes uit te schrijven.

Hoe er overal soldaten zijn.

Hoe er overal camera’s hangen.
Hoe op drie dagen tijd twee zijruiten werden ingeslagen in dezelfde straat.

Hoe de straten alsmaar vuiler en vuiler worden.

Hoe ons belastinggeld niet wordt uitgegeven aan de dingen die een samenleving veiliger maken, maar aan dingen die een samenleving onveiliger maken.

In het park bloeiden vanochtend overal narcissen.

zaterdag 4 maart 2017

POËZIE / verlengstuk

lager schuiven uw vingers
langs de tampons
onder de toetsen
van mijn klarinet

de overgang
van zang naar solo
doet mij afvragen
waar die ademstoot vandaan komt
en dan zie ik kleur
en rok naast broek
en we dansten wat af
daar langs de dijk

ik ging in vraag en respons
en gij ook met mij, plots

en ik, verwonderd
keek toe hoe
mijn antwoorden zomaar
uit mijn mond
kwamen gedaverd

was mijn palaver
dadendrang van een
verlengstuk? roer dat
door de vla en ge krijgt
pas brokken

gij ziet mij niet alleen graag
gij ziet mij
en gij liet mij

en dat nog wel op
uw verjaardag
daar kunnen geen haarspeldjes
tegenop, sistah

🎵happy birthday 🎶

fade out ...