wat zoek je?

zaterdag 28 juli 2018

POËZIE / eenhoorn

wat voor een slechte margarita
was me dat, daar terwijl de maan
oranje in herhaling viel, rimpels
trok door het water van Hellas en
ik u niet zag zitten daar op die bank
naast die plastieken eenhoorn
onderweg naar het ander eind
van het heelal en weer terug
zoveel dus ja best wel

mijn teen tegen een steen
een lege slang buiten staat
van beleg en als dit zo gaat
doorgaan hangt gij dus
witte lakens aan het balkon

zacht in de wind met gebakken
broodjes van de delhaize
en helaas zit er geen vis
meer in de zee;  zonder vis
is de zee gewoon veel zout water
daar drinkt ge best niet van

#deverlichtebeschaving

vrijdag 27 juli 2018

POËZIE / regen

regen maakt alles
een beetje stil
terwijl het klettert

tegen tegels wit omlijnd
vanuit een weggezakte regenpijp
op het zand van het strand
en de eenzame zwemmer
op verbrande rubber en kookgerei
een bedsponde en zwartgeblakerde muren

op de harten van zij die nu
achterblijven voor altijd

op het wegwuiven
van gegronde kritiek
hypocriet vanonder
de gouden paraplu
die niet voor mij is
en ook niet voor u

#deverlichtebeschaving

donderdag 26 juli 2018

POËZIE / kappers

kappers
lokaal en veel
groen zuur dik
en sappig gelijk
citroenen gummi

er hangt een schaduw
over de zee; wie binnen
komt drijft mee, op wolkjes

ezels op wielen racen 
de wijde weg af; geluidloos
om benzine te sparen en
stilte, straks hoog goed

kleren zijn hier niet
vandoen noch schoenen
of bijzonder belangrijk zijn

drie keer rond de noen
meldt de beschaving zich aan
op hoge poten en met veel
diesellawaai van blablabli
en tatata en een mens mag
hopen dat ze gauw ten ondergaat

de zon, die doet dat elke dag
van knal naar grijsroze flinterdunne
rag; de spin die spreekt niet, ze spint 
er een onaards schoon einde aan
gevangen voor ge eraan begint

#deverlichtebeschaving

zondag 22 juli 2018

POËZIE / giraf

mocht uw been
een dier zijn
dan een giraf

zon in kringen
gelijk de vliegen
dansend en iets
met de klok, ja dát

kristalhelder
vat zo'n ochtend
wel goed samen

van tingeling uw vel
tegen koel water
uw spieren wat minder
dartel; van de boei
naar terug, en terug

eten, slapen en kaka doen

mochten alle mensen
dieren zijn, het was ze
ongetwijfeld gegund

het is een kunst die ze hier nog
niet zijn afgeleerd; een eiland

#deverlichtebeschaving

donderdag 19 juli 2018

KORT / Borgerhout in juli

Op het hoekbalkon van de straat boven de tramhalte Turnhoutsebaan en Kerkstraat stond een man trompet te spelen.

Kinderen beneden op het trottoir plensten wat met een emmertje water. Ze gilden, ze hadden pret.

Vrouwen passeerden in lange, kleurige gewaden. Ze wandelden langzaam, ze leken niet gehaast.

Op de vraag welke kleur zijn vorige motorfiets had, repliceerde iemand met 'bliksemblauw'.

Ik sloeg de hoek om, rook dürüm en een vergeten vuilniszak en toen begon het eindelijk te regenen.

POËZIE / thuis

terwijl misschien wel
de voorlaatste tonijn
zich ietwat lamlendig
laat inpakken, mengt gloeiend
paarse turbo zich met droog stof
salie dooie kat en tijm

een goedkoop paar armen
om u heen fluistert armoe
in vreemde tongval maar
toch vertrouwd gelijk
pistolets met kaas maar
nooit op zondag

de voorgevel voor het gemak
van wat verse zeelucht
mokergewijs gestaag
weggeslagen, klank
plus beeld van een stad
uitgekleed, in het zicht
van heel de wereld
- maar zo schoon -
zucht en kreunt ze van verre
sirenes; klimaat op de pof

en nu klopt Maki gedroogde
koffie tot schuim, thuisgekomen

#deverlichtebeschaving

zondag 15 juli 2018

KORT / reservisten

Gedachten bij het ontbijt tijdens een hete zomermaand.

Hebben ze bij de reservisten ook uniformen waarbij je niet op een boom lijkt?

Want een groot deel van de bevolking die hier bescherming nodig heeft, woont in de steden. En daar zijn de bomen al lang dood. Dat hebben ze daar zelf in een aantal persmededelingen gezegd.

Zo'n groen uniform gaat dus nogal hard opvallen. Ook voor de boze wolf euh aanvaller. Tenzij dat de bedoeling is? Als een soort van bliksemafleider? Is fluo-oranje oranje dan niet nog beter?

#deverlichtebeschaving

zaterdag 14 juli 2018

KORT / Sidonieke

Gisteren zat ik op een trein.

Achter mij zaten twee nonnen. Dat weet ik, want ik heb naar achteren gekeken en daar zaten duidelijk twee nonnen.

De ene heette Sidonieke. Dat weet ik, want ik heb de andere dat horen zeggen.

Ze hadden het over heel wat. Over patekes en pladijs. Over de mik en de McDonalds. Over het varkenskot en vuil botten. En over die vreemdelingen. Want aan de ene kant hadden ze daar compassie mee, maar aan de andere kant ook niet. Want tenslotte hadden zij ook den oorlog meegemaakt ('weet ge nog Sidonieke?') en daar waren ze toch ook op hun eigen doorgeraakt? Af en toe eens goed afzien kan geen kwaad, daar wordt ne mens toch sterk van? Allez ja.


#deverlichtebeschaving

KORT / buxus


Een man. Er zit een man op een stoel. Er zit een man op een stoel voor haar aan de tafel. De tafel staat achter een laaggeschoren buxushaag, de ondergrond Kempisch zand met hier en daar wat onkruid. Tegenwoordig heet dat niet meer onkruid, maar veldbloemen. Bijenlokkers. Vruchtbaarheidssyndroom.

Er zit een man op een stoel voor haar aan een tafel en boven hem hangt er geen wolkje aan de lucht. De klank is felblauw, het zingt als een hooggestemde zigeunerviool in de aanzet tot een allesuiteenrijtend ritme waar zelfs een negentigjarige het niet zal kunnen laten de reumatische benen over de haag te gooien.

Er zit een man op een stoel voor haar aan een tafel, maar ze kan zijn ogen niet zien. Die zitten verscholen achter een Phil Spector-achtige te grote zonnebril met halfdoorschijnende zwartgroene glazen en ze weet niet of hij nu blind is of een niet zo stiekeme gluurder.

De man zit op een stoel en hij kijkt naar haar. Of niet. Zijn beide handen liggen bewegingloos voor hem op de tafel en verder ligt er niets. Zijn vingers uitgespreid, vijf aan elke hand, de nagels zachtroze van halvemaantjesmanicuur voorzien in een badje van rozenwater afgelopen dinsdag. Dat was om te weken.

Er zit een man op een stoel voor haar aan een tafel en de buxushaag trilt van de insecten die met hun intense gezoem alles doen opstijgen, ja zelfs het hoofd van de man.

De man zit aan de tafel, zijn vingers gespreid en zijn schedelpan schuift langzaam open op het ritme van de buxushaag. Uit zijn hoofd komt een grote rode container die met veel gesteun en gepiep en metalen gekraak naar buiten komt kantelen, op de zijwand staan de letters N, W en Y. Geen mens die weet waar die voor staan.

Uit het hoofd van de man komt een reusachtige container uit China, maar deze keer zonder linnen, want de vlasoogst was geen succes afgelopen zomer, ondanks de nieuwsberichten die ons van het tegendeel moesten overtuigen.

Er zit een man op een stoel voor haar. De bovenste helft van zijn hoofd ligt als een afgeklopt eierdopje op de tafel, naast hem een rode container en dan lost de buxushaag zich achter hem langzaam van de zanderige grond en stijgt ten hemel op het ritme van op hol geslagen violen.

vrijdag 13 juli 2018

POËZIE / afzetten

ik ga FB afzetten
because it's worse
than heroin

stinkende oksels
etensresten tussen tanden
uit een bek die walmt van
onderbroeken die waggelen op
een bedje van folie, lege chipszakjes
vergeelde bekers met aangekoekte smoothie


ik ga FB uitzetten
because it's worse
than heroin

dezelfde drie discussies
dag in dag uit door dezelfde
dertien in een dozijn

mensen met meningen
vanwege de mening van mensen
mijn mening eerst, mening zeg ik u!
MENING goddoeme klootzakken


ik ga FB afzweren
because it's worse
than heroin

hoezo?
wat?
djeezes!
fokkers!
waaaaah!
aaaaargh!
grmbl
zzzzzzz

repeat


ik ga FB afzweren
because it's worse
than heroin

ik ga FB
of nee
wacht
nog even