wat zoek je?

maandag 27 februari 2017

KORT / de fuut

Friday Feb 24 - 04.01u, to: Blanche B&B

Beste
Wij hadden vanaf morgen tem maandag een kamer voor twee personen gereserveerd. Helaas moet ik annuleren. Mijn vader werd vannacht opgenomen in het ziekenhuis met een zware hersenbloeding. Mijn oprechte excuses voor het ongemak.

Friday Feb 24 - 04.04u, reply to message

Sterkte

-----------------------------------------------------------------------

Al dagen beukt de wind tegen alles wat in de weg staat. Bulderdrang. Grijsgrauwe woeste lucht en af en toe een korte striemende regenvlaag. Koud is het niet, wel onaangenaam. Onrustig. Bedreigend.

In de bocht, daar waar mosselbanken bij laag tij horden zoekers met emmertjes en schepjes aantrekken, is het rustig bij dit weer. Niemand haalt het in het hoofd om nu op de dijk te gaan zitten en te staren in te verte.

Hier en daar een toefje verfomfaaid gras van tussen de dijktegels en aan de reling van de trap die nergens naartoe leidt, hangt zeewier, daar gedrapeerd om de kwade geesten te verjagen, zo lijkt het wel. Een zout gordijn met de geur van vis. De wind duwt het water in stoten vooruit, alsof er een groot beest onder de golven wild heen en weer zwemt, zijn nekharen net zichtbaar boven het wateroppervlak, voor de rest een donker ondefinieerbare massa.

Hier is het waar de bruinvissen komen eten, wanneer het seizoen daar is. Kleiner dan een dolfijn, maar toch evengoed indrukwekkend genoeg, als men enkel levende dieren in de zoo gewend is. Stil glijden ze door het water, af en toe hun gebogen rug zichtbaar, bruingrijsglanzend en je wil het iemand vertellen, maar dan is de kans groot dat je hun afscheid mist. Nog enkele rondjes en een paar meter waarvan je de richting nog kan volgen en dan verdwijnen ze weer, diep naar beneden, misschien naar links, misschien naar rechts, enkel de zwerm meeuwen die erboven vliegen geven nog een beetje een aanwijzing.

Maar niet vandaag. Het is nog te vroeg. Er zijn nog geen bruinvissen, geen naaktzwemmers, geen ochtendlijke yogazitters, geen kilometerzwemmers. Wel de occasionele hondenloper, hoofd diep weggedoken in jas en brommend van ‘morrege’.

Hoog in de lucht vliegen twee gevechtsvliegtuigen. Ze vliegen dicht naast elkaar. Onderaan elk van hen brandt een lichtje. Ze scheren samen over de Oosterschelde richting Yerseke, verdwijnen aan de horizon, hun gebrom zwaar en eerder streng van aard. Ze geven geen gevoel van veiligheid, zij niet, noch de storm.

Langs de dijk loopt een vrouw, ze draagt een gele regenjas en dikke blauwe gewatteerde laarzen. Een stripfiguurtje vooruitgeduwd door de wind. Haar sjaal wappert en trekt de aandacht van een jonge Duitse scheper die er wild naar begint te happen. De vrouw duwt de hond weg en loopt door. Ze neemt de trap naar beneden naar het strand. Het zand ligt dik en los en haar laarzen zijn er niet voor gemaakt. Meeuwen en futen en nog wat zeevogels bekijken haar terwijl ze richting water loopt. De golven kabbelen rustig nu, waardoor het gebrom van de vliegtuigen snel weer duidelijk hoorbaar wordt.

Nog steeds naast elkaar, een duo donkere doders, over het water en dan weer terug, zonder enige duidelijke reden waarom. Ze vliegen lager nu, het licht brandt feller. Het steekt af tegen de grauwe lucht en plots begint het opnieuw te regenen.

Een fuut trippelt op hoge pootjes langs de waterlijn en de blauwe laarzen kleven van het natte korrelzand. De vrouw in de gele regenjas heeft de vliegtuigen gehoord en kijkt naar omhoog. Haar linkerbeen is een beetje weggezakt in het zand, waardoor ze in een eigenaardige, scheve houding staat. De vliegtuigen maken een scherpe bocht, zij aan zij, volledig synchroon in hun bewegingen en hun zwijgzame dans der doden. Ze vliegen, recht op hun doel af nu. De motoren brullen alsmaar luider, het licht onderaan wordt langzaam groter en groter, als sterke spots ’s avonds op een voetbalveld.  De vrouw raakt verblind, ze hoort het ratelen van machinegeweren maar ziet ze niet. Het lichaampje van de fuut gaat mee aan flarden, de veren vliegen in het rond.

“Ik moet iets verzinnen dat steek houdt en dat zo’n enorme impact heeft, dat niemand nog verder vragen durft te stellen”, denkt ze. “En het mag onder geen enkel beding eender wat in gang zetten. Ik geloof dan wel niet in god, maar wat als-ie toch bestaat? Ik maak er ‘vader’ van, want die heb ik toch niet.”

Het schijnsel van de maan vindt weerkaatsing in de gele regenjas die op het strand ligt. Wat verderop steekt een blauwe gewatteerde laars rechtop in het zand. De eerste landing op de maan.

maandag 13 februari 2017

POËZIE / blij met wie ge zijt



beu
beu als kou pap
ben ik al dat hokjesgedoe
blokjes opeenstapelen
om dan een nieuw blok
weer met rechte hoeken
wat is er mis
misschien
met rond?

wees toch gewoon eens blij
als er iemand is
die ge graag moogt zien
en dat wederzijds
wees gewoon blij 
met wie ge zijt

dat de rest van de wereld
hoogdringend
energie steekt
in de eigen liefdesperikelen
zijn die niet ingewikkeld genoeg
misschien?

dat het romantisch
vonken regent
in plaats van bommen
vol venijn

vrijdag 10 februari 2017

POËZIE / #vreemdelingenwet






het begint

met zware criminelen
eerst die met een kleurtje
daarna die zonder kleurtje
maar niet de grote
belastingontduiker
fraudeur
bankier
met of zonder kleurtje
waar grof geld aan plakt
heeft geen kleurtje
tenzij dat van groen snot

dan komen zij
die de openbare orde verstoren
de radicalen
de activisten
zij die hun mond opendoen
zij die lawaai maken
eerst die met een kleurtje
(ten allen tijde houden we ons aan de rang- en pikorde)
dan die zonder kleurtje
plots maakt het niet meer uit
of je de dingen 
gewoon
hebt 
benoemd

als laatsten zij hier wel geboren
maar mama en papa niet
of papa wel maar mama niet
of oma en opa langs mama haar kant
of die langs papa zijn kant
of eentje van langs elke kant

en om daar allemaal nog aan uit te kunnen
gaan we dan symbolen ontwerpen
we gaan hip doen
we maken er badges van
want we willen geen fouten maken uiteraard
nee, zo zijn we niet
dat dat hier nu maar voor eens en altijd duidelijk is
wie welkom en wie niet
het ligt toch maar aan uzelf
of ge fouten maakt
of niet?




dinsdag 7 februari 2017

VERTALING / Links populisme en de politiek van het feminisme

Populisme is niet enkel onverenigbaar met feminisme – het slaagt er zelfs in de patriarchie nog te versterken. We moeten ervoor zorgen dat linkse politiek op een andere manier wordt gevoerd.

Momenteel woeden er twee hevige debatten onder activisten binnen Europees links, namelijk enerzijds over de strategie van het linkse populisme en anderzijds over de nood om de politiek te feminiseren. Er wordt echter weinig gezegd over het verband tussen de twee. Hoe zou een feministische lezing over links populisme eruitzien? Hoe past het linkse populisme binnen de doelstellingen van een feministische politiek?

Wij zijn ervan overtuigd dat populisme niet enkel onverenigbaar is met feminisme; het versterkt de patriarchie zelfs. We worden geconfronteerd met een keuze tussen strategieën die in essentie onverenigbaar zijn, en willen we ... lees verder hier

Laura Roth Laura Roth werkt als professor aan de Pompeu Fabra Universiteit. Ze legt zich toe op de verbanden tussen democratie en justitie. Momenteel bestudeert ze de politieke structuur van de 15M-beweging en haar relatie tot de nieuwe vormen van democratische participatie. Ze coördineert het Participatiecommité van het gemeentelijk platform Barcelona en Comú.

Kate Shea Baird
Kate Shea Baird woont in Barcelona waar ze werkt bij internationale rechtspraak voor lokale besturen. Ze schreef over Catalaanse en Spaanse politiek in Novara Media, Red Pepper, Open Democracy, Indy Voices, Planeta Futuro, Sentit Critic and Media.cat. Kate maakt deel uit van het gemeentelijke platform Barcelona en Comú sinds juni 2014.

Het artikel Left-wing populism and the feminization of politics van 13 januari 2017 verscheen in ROAR Magazine en heb ik vertaald voor DeWereldMorgen.be

zaterdag 4 februari 2017

FOTOGRAFIE / dromen ze dan ook?

wanneer fascisten slapen
dromen ze dan ook?

weerklinken dan sirenes en
holgeschreeuwde slogans?

klikken hakken op de straten?

flakkeren flikkerlichten
langs de autostrade en banen
die hun weg pijnlijk in de ogen?

de regen druipt langs de muren

vol schimmel en geknarsetand
kruipt het bloed
waar het niet stromen kan

of dromen ze gitzwarte gaten
volgepropt met moddergrond?



 














POËZIE / crocheteren

moest ik kunnen leven
van crocheteren en moestuin
ik zou het wel weten
ik zou perfect gelukkig zijn

ik liep van kop tot teen
gehuld in wol de ganse dag
met wortels in plak
te zwaaien en leefde
van sok tot sok