wat zoek je?

woensdag 30 december 2020

KORT / zonder een eikenboom

Coronawandelen zonder een eikenboom.

Dat is wandelen van de linkerkant van uw hersenpan naar de rechterkant met een omweg langs de keuken voor een dosis extra sugar rush zo vroeg ’s morgens zodat ge geen lichtje nodig hebt om in de donkerte mensen tegen te komen die ge in het echte leven daar buiten nog nooit ontmoet hebt, maar waarmee ge nu honderduit ratelt alsof ge gisteren nog samen stond aan te schuiven bij het reisbureau om uw skireis voor de krokusvakantie te boeken, want in groep zijn zo’n dingen toch veel aangenamer en ge krijgt nog groepskorting ook en het is toch overal code rood dus wat maakt het uit of ge thuis besmet of ergens anders?! Die mensen komt ge ook in uw dromen tegen in het diepst van de nacht en dan verbaast ge u erover dat hun stem zo anders klinkt dan in het echt en dat ze veel kleiner zijn dan ge u hadt voorgesteld en ook dat ze plots vloeibaar kunnen worden en traag door de spijlen van de trap naar beneden glijden terwijl gij nog vroeg of ze morgen iets te doen hadden, in een spel van licht en donker dat ge u vaag herinnert van uit de tijd dat ge 's morgens om half acht in de kou langs het park fietste en de eerste zonnestralen door de bomen hun takken zonder bladeren kwamen piepen en gij helemaal euforisch daarover, om daarna als eerste ding binnen de verwarming helemaal open te draaien naast uw bureau en alle ramen dicht in plaats van open want dat was slecht voor het milieu.

maandag 28 december 2020

KORT / met een eikenboom

Coronawandelen met een eikenboom.

Dat is wandelen vanuit het slaapkamerraam 's morgensvroeg wanneer de zon nog denkt deze dag te kunnen skippen want voor niks gaat die op naar het schijnt, maar daar klopt toch niet veel van, want aan alles plakt aan prijs dus ook aan die spectaculaire kleurenuitspattingen waartegen die jonge eik zwart afstak alsof ge die hadt uitgeknipt uit frêle zijdepapier om er dan silhouetjes van te vouwen in een soort schaduwspel waar ook hertjes aan te pas kwamen, maar sinds vorige lente zat het hier plots vol bevers, bruine en zwarte maar die laatste gelukkig niet in mijn achtertuin -- die zit te knagen aan de fundamenten van de democratie in de verzakte metropool -- de bruine gewoon aan de stammen van gezonde sterke bomen wat nu toch niet zo'n briljant idee van de natuur was hoewel ik er voor de rest niet echt over te klagen heb. In ieder geval: vanochtend lag die jonge eik in het water want de bever heeft hem helemaal doorgeknaagd en toen is hij door de storm omver gewaaid. Niks blijft voor altijd, behalve de smaak van zout.

#alledagenwandelen

zondag 27 december 2020

KORT / zonder slijkbotten

 

Coronawandelen zonder slijkbotten.
 
Dat is wandelen op verbeelding aangezien de wind zo hard waait dat de pannen van de daken vliegen en de kraaien achterstevoren en het tuinhek bij de buren gelijk een bol zeil op volle oceaan heel het huis over de velden trekt alsof het ergens heel dringend naartoe moet terwijl de soep staat te koken en ondertussen proberen er ergens mensen hun kletsnatte tent recht te houden en anderen hun motivatie en in het gras ligt een hoopje versneden witte kool te wachten op een gans op zoek naar culinaire experimenten die daar niet om gevraagd heeft, maar anders is het kiezen tussen voor de vierde keer op rij kool stoven of decadent aan voedselverspilling doen want echt niet meer van deze tijd is dus dan maar zo gelaten en waarschijnlijk vliegt die kool straks ook gewoon de lucht in wat niet hetzelfde effect zal hebben dan wanneer een huis de lucht invliegt, maar daar bestaan dan oorlogsfotografen voor, die brengen dat in beeld en wij kijken daar dan naar en sommigen van ons zitten er middenin en dan maakt het niet veel meer uit of ge nu slijkbotten aan hebt of niet.
 

zaterdag 26 december 2020

KORT / met slijkbotten

Coronawandelen met slijkbotten

Dat is op zoek gaan naar de complexiteit in het eenvoudige dus trekt ge van de asfalt recht de wei in waarna ge na vier stappen doorkrijgt dat uw tenen nat beginnen te worden omdat de rubber doorgebarsten is van uw veel te dure laarzen met zwarte noppen van bij het tuincentrum om de hoek waarbij ge u afvraagt hoe dat in Finland zou zijn rond deze tijd van het jaar en dat ge, als heel deze toestand voorbij is, ge daar met de woehwer naartoe wilt gaan, gewoon om te bewijzen dat de kerstman niet opkan tegen twee vrouwen met lang zwart haar in vlechten gevlochten, die vanonder de flappen van hun rendierenmuts komen bengelen, terwijl ze hun slee behendig door het bos langs de bevroren rivier loodsen en zingen van 'we gaan nog ni naar huis want ons moeder is ni thuis!', ah nee want ze zit in de slee, met onze voeten in warme en vooral waterdichte namaakpelsen soksloefen want die zitten het comfortabelste, in feite zouden we daar alle dagen op moeten kunnen rondlopen.

zondag 20 december 2020

KORT / zonder een camera

 

Coronawandelen zonder een camera.
 
Dat is als wandelen zonder ogen waardoor uw gedachten wanordelijk op en neer fladderen gelijk een witte vlinder gedragen door de wind en de geur van rot in hout en bladeren en slijk langs de kale rivierbedding nu het water weer terug naar de zee stroomt en ge voelt de koude langs uw ruwe handen schuren waar droge plekjes u vertellen dat ge eens wat minder uw handen moet schrobben met zeep want zolang ge braaf thuiszit en geen contacten hebt hoeft ge niet telkens als een bezetene dat virus van u af te weken en ge vraagt u af hoe het nu zou zijn om in de stad van die grellige burgemeester op zijn vies verdiepje te wonen in plaats van hier tussen de koeien en de spruiten die ge ook vies vindt maar toch wel eens in de hoevewinkel zou willen kopen voor iemand anders dan want die zien er zo echt gezond uit en recht van het veld en dat zou niet waar zijn vanaf uw halfbeschimmeld appartement in Borgerhout waar ge nu toch al anderhalf jaar niet meer woont en hoe zou het nu met de buren daar zijn?
 
 

vrijdag 18 december 2020

KORT / met een camera

 

Coronawandelen met een camera.
 
Dat is nauwelijks zien waar ge uw voeten zet en struikelen over uitschietende knokige boomwortels omdat ge daarboven een plastieken zakje hebt zien hangen dat lijkt op een reuzegrote witte vlinder en eigenlijk wilt ge dat helemaal niet fotograferen maar filmen hoe dat danst in de wind met de opkomende zon op de achtergrond want dat steekt goed af, dat wit tegen dat oranjerood en dan het zwart van de takken in tegenlicht maar ge kunt niet filmen want ge kunt alleen maar foto’s trekken met dat apparaat dus dan wordt het toch maar een foto waarbij ge probeert om die dansende beweging toch op een of andere manier vast te leggen in een beeld, maar het enige dat ge hebt vastgelegd is uw voet want die steekt nu achter een wortel en ge duikt bijna een zijarm van de Nete in zo, maar hoe schoon is dat allemaal niet zeg ’s morgensvroeg om kwart over 8 en straks dampende koffie.

donderdag 17 december 2020

KORT / zonder een vriendin

Coronawandelen zonder een vriendin.
 
Dat is zoveel uren wandelen en wandelen en wandelen als uw voeten u kunnen dragen en uw blaas niet barst omdat ge nergens een WC vindt tenzij in een greppel naast een of ander veld maar ge zijt bang dat ge met al uw laagjes kleren en de kans op een verschot in de rug door de kou niet meer uit die greppel gaat geraken en dan zit ge daar met al uw gedachten en tegen wie moet ge die dan vertellen tenzij tegen dat wit paard in een blauwe parka die u al kauwend op een bussel afgerukte grassprieten staat aan te staren met een blik van ‘mens, wat zit gij daar nu eigenlijk te doen?!’

woensdag 16 december 2020

KORT / met een vriendin

Coronawandelen met een vriendin.

Dat is alles van wat u in 1 week overkomen is (niks dus dat is alvast gemakkelijk) en alles wat ge hebt gedacht (no way dat u dàt gaat lukken) proberen in 1 uur te proppen en tegelijkertijd ook nog pogen van elke straal zon te vangen en zoveel mogelijk uw neus door te stomen met frisse lucht en onderwijl de magisch helende krachten van de natuur en het slijk tot u te laten doordringen en hopen dat die lieflijke vogelmelodie lang genoeg in uw mentaal onderkomen brein kan blijven hangen om straks te gaan googlen zodat ge op Facebook kunt posten wat voor een zeldzame vogel ge hebt horen zingen. Hoewel dat zingen eigenlijk een angstkreet was omdat gij te dicht in de buurt van die vogel kwam, maar dat gaat ge er natuurlijk niet bij vertellen.

#alledagenwandelen

maandag 14 december 2020

vrijdag 11 december 2020

POËZIE / psychopaat

 

kijk eens aan!

aan wat? wil ik
dan toch graag weten
aan de rechterkant
of eerder de linker?
aan de bovenkant
of langs beneden?

proberen te vatten
waarover het nu gaat
dat het voorlopig
vooral stil staat
ja dat is al wel duidelijk

en wandelen doet het
ook , elke dag wel
minstens een uur ofzo
in weer en wind
alsof we ergens
moeten zijn

ergens geraken
al zeker wel
uit dit slop alstublieft
deze stagnatie
van nu weer wel
en dan weer niet
of toch weer wel
of niet of wel
niet wel wel niet
nietes welles

koppijn

we dansen de polka
van holklinkende
stalen stangen
van cliché tierlantijnen
van drang naar alles
vernielen nu!
van parkiet in de mijnen

hopsasa falderaldera

verval van herhaling
van heel de tijd hetzelfde
laken een pak hoewel dat pak
al maanden in de kast hangt

uit de kast komt
alleen nog van slobber
uzelf zijn zoals ge bent
blijkt iemand anders te zijn
dan in het diepste van
uw gedachtenwinkel
ge herkent uzelf niet
het is allemaal wel wat nieuw
en om heel eerlijk te zijn
het overvalt u wat

met zijn allen
een heel klein
beetje psychopaat

maar niet te lang
want da's voor
niemand
niet plezant

en soms ook
wat gevaarlijk

dinsdag 8 december 2020

POËZIE / pompoen

 

pompoen
allemaal goed en wel
maar dat is toch
echt de hel
om zo'n rotding
in kleine stukken
te zagen

ik wil met u
winterdagen
doorbrengen

croissants vol smeren
met hazelnotenchoco
en van de kou
krakende kaken krijgen

gaat ge naar de winkel
teneinde de economie
rap te gaan redden
blijkt dat de deurbel
die ge zo graag
wilde hebben
niet meer in
uw favoriete kleur
verkrijgbaar is

wat nu gezongen?!

ik wil met u
een vuurkorf vullen
mijn gat verbranden
en op de blaren zitten

lijkbleek steken
boomskeletten af tegen
het donkere water
van de plas des doods
wel 17 meter diep
daar past begot
een kraan in

het is een paljas
die niet weten wil
dat wat was
voor altijd
verdwenen is
weg gedaan
voorgoed voorbij
auf wiedersehen
goodbye
adieu adieu adieu

maar zelfs aan
een boomskelet
groeit ook weer
nieuw gebladerte

 

POËZIE / scheepsrecht

 

graag iets zachts
een streeltje
een aai over een bol
en dan spinnen

'wij' gebruiken
het over 'ons' hebben
nog eens zeggen van
stopt nu met zagen

hoe hij daar staat
op grijze wollen sokken
op grijze plastieken crocs
een beetje staan praten
tegen gesteroïseerde koeien

hun koppen naast elkaar
in een porseleinen badkuip
langs de kant van de weg
ge wilt bijna zo'n koe zijn

de man kijkt naar de lucht
schudt zijn hoofd mistroostig
stapt op zijn tractor
en rijdt weer naar huis

you've lost it
three times

scheepsrecht

temidden van
een kolkende oceaan
tenondergaan en toch
weer telkens bovenkomen
het is niet iedereen gegeven

het scheen dat
we gestorven waren
maar ge moet niet alles
geloven wat de klok slaat
trollen doen baren
maar aan de einder
brandt er altijd wel
een lichtje

vindt ge ook niet dat
St. James Infirmary
de mooiste blues
ooit en ever is?

kijkt!
en 't is zover

 

POËZIE / frequentie

 

mijn imaginary friend
mijn companion in action
mijn spiegelbeeld
mijn klankkast
mijn stoorzender
mijn wasmand
mijn pannenkoeken
voor ontbijt

in 2 huizen
met een ophaalbrug
ezelsbrug van Kahlo
naar Rivera
en weer terug
verre van samen
en toch worden we oud

soms snijdt de realiteit
u de adem af, ijskoud
de wind, echt overal
komt die en dan vandaan
die is van alle stielen thuis
we zijn er bijna maar
nog niet helemaal

we zijn er bijna
met die revolutie
maar wie dacht
dat dat dan rust
zou brengen
die is eraan
voor de moeite
want het is ook echt
nooit gedaan

razend de stemmen
die opkomen voor
de zwakkeren
de verstotenen
de armoezaaiers

de armoeoogsters
trekken zich daar
niks van aan
die trekken naar
de golfclubbaan
die zijn al lang
van gisteren

zijt lief voor mekaar
waar wacht ge dan op?

mag ik op uw rug zitten?
jamaar ik kan u niet dragen zo
jamaar mag ik op uw rug zitten?
jamaar ik kan u niet dragen zo

't is al wat kleur de maan niet draagt
wassend water geurt gelijk
l'eau d'issey in mijn neklijn
behalve wanneer het overdrijft
dan is het van stinkend slijk
een modderpoel vol brulkikkers

maar zet nu toch uw radio aan
en stuur mij uw frequentie