POËZIE / pinnen

ik wil politiekers
-die met zwarte maskers-
op hun gezicht slaan

ik wil mijn vuilnisman
de vuilniszakken
uit handen nemen
en zeggen van
ga maar naar huis
ga naar uw lief
ga naar uw kinderen

ik wil een krijtbord
nee niet in mijn keuken
in mijn klaslokaal
mijn handen rauw
van het krijtwater
niet van de zeep

bank in de zon
een bon ton voor
strijders, schijnheilige
hoeders van de wetten
van de banken

de rechten van de mens
is voor de ene iets anders
dan voor degene die
er beter van wordt
vergeet dat niet straks

wanneer we onze wonden
likken, onze doden
tellen, aangemaand
zullen worden onze levens
weer op te pikken
zo snel mogelijk
weer te keren naar
het normaal

wat is er normaal
aan een wereld
waar degene die
eerst mensen van
de banken jaagt
met stalen pinnen
ze er nu per force
op wil krijgen?
eigen pinnen eerst?

ik wil slaan op politiekers
die de functieomschrijving
van hun job niet goed verstaan
-het volk dienen, uw ego laten staan-
ik wil er op slaan
en ze ontslagen, onmiddellijk daarna
op belevingstrip sturen naar soepkeukens