POËZIE / zakdoek

ik zie
een lang
zakdoekenspoor
van witte snotvlekken
afsteken tegen
donkere bosgrond

Klein Duimpje weet nog niet
dat we nu gps hebben
dat ze u altijd weten te vinden
dat ge veilig zijt
tenzij ge dat niet bent

ganzen scheren voorbij
hun geschetter
als van onzichtbaar
legergekletter
in de holle ruimte
waar nu alleen nog
vogels vliegen
en boontjes uit Kenia

ge komt van verre
met uw 50 kilometer
afstand is relatief
alstublief, raast mij niet
zo kwaad voorbij

vertraag
stop zelfs eens
een keertje
omarm mij
met uw verhalen
van wat onderweg

vergroot mijn wereldbeeld
weer terug een beetje
verleg ook mijn grenzen
niet enkel die van uw kunnen

laat mij niet zo alleen voelen
maak van uw dadendrang
niet enkel harde kuitspieren
krik er ook mijn hart
wat mee met op

ik zag iemand joggen
in haar slaapkleed
ze kwam als een zeilschip
voorbij gevaren
in een nacht
vol sterren

ze zeggen dat kraaien
clever zijn, waarom begrijpt
deze dan niet dat wanneer
ik dichterbij wil komen
ik gewoon een praatje wil slaan?

de nieuwe lentemode
zal voor de zomer zijn
we wandelen rond
in kokers dan
van doorschijnend douchegordijn
gedragen op een bijpassend skelet
in de kleur van uw humeur
en ook met een motief
van zwaluwen op telefoondraad

besmette lucht, besmet met
woorden uitgesproken door
onzekerheid, tekort aan gevoel
van veiligheid
geen eind in zicht
uw burgerplicht

bij beslissingen beter
voortaan de sector in kwestie
toch ook betrekken
in die tuincentra staan rieken
in die doe-het-zelf-zaak ligt
materiaal voor kleine
guillotinnekes

we hebben tijd genoeg
om de blauwdruk
van het nieuwe normaal
uit ons hoofd te leren
te bestuderen
ge gaat ons niet meer
recupereren met uw
hollebollebommenpraat