sta met uw voeten
in de grote zee, zand
schuurt onder zolen
die van puur plezier
niet weten waar eerst
geef uw huid eten
prent de zonsondergang
op uw wangen, van sproet
op sproet springen
tot heel de neuslijn
afgedwaald
en weer terug
en nog eens
nacht, slaap zacht
droom van andere dingen
dan van dagelijkse eenzaamheid
daar draait zo'n luchtmatras om
in golven gelijk de zee
zo nemen we vanaf nu
met zijn allen afscheid
van elkaar
met onze wenkbrauwen
die in no time code
leerden spreken
botentaal
er zit voortaan
water tussen ons
gij hier
ik daar
zwaaien maar
Geen opmerkingen:
Een reactie posten