het voelt goed
want nieuw
beginnen is
nooit vergeten
plastieken sliertjesgordijn
wapperend in de wind
en ik herinner mij plots
in Bretoense vlaggen
waar het wrak van een boot
half vergaan in zand van modder
tenten en een Oeigoer bezig
onder een golfplaten dak druk
in de weer met een barbecue
en wij halfgaar van de honger
naar meer en anders en beter
en nooit meer en niemand
buiten wij twee die weten
waarnaar wij verlangen maar
tenzij wij levenslang krijgen
voor altijd gevangen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten