POËZIE / angst

wijd opengesperde mond
vol gele tanden en een huig
die van kwaadheid wel een knuppel leek

de rest van zijn lichaam, dat viel pas later op
en dan vooral hoe schraal, mager en nietig

hoewel dubbel glas en je dus in se
echt niks horen kon, wisten we
allemaal wat hij stond te tieren

we lazen het in haar ogen
die van verbaasd naar
bleke schaamte en dan
angstig scherven maakten