klein, fijn, fragiel
beetje verkreukeld
haar huid dun
bijna kapotgevouwen
blaadje papier
doorkijkbaar
staat ze daar
stokstijf te staren
konijn gevangen
in koplampen
licht naast
het donker
geflankeerd
door 2
Deense
doggen
'ik heb honger',
zegt ze en haar hoofdje
kletst opzij als geslagen
door een onzichtbare hand
maar ze is sterker
'gij zijt een lelijk jong',
lacht ze en steekt
een handje hondebrokken
in de mond, kauwt
bedachtzaam en wandelt
op blote voeten langs
de vier kanten
van het vierkant
haar kamer weer in
we dansen langs
witgetrokken lijnen
nooit erover
altijd ernaast
en zo krijgt
de gewone mens
ook eens het woord
Geen opmerkingen:
Een reactie posten