POËZIE / mediterranee

de mediterranee is onderhand
tot een bouillabaisse verworden
een zware zoute bouillon van zeewier
wat overgebleven vis en mensenlichamen

een sterke fond
om het laatste beetje
verlichte normaliteit
wat ons nog rest
door te spoelen
overboord te gooien
af te schieten
uit elkaar te slaan
met metalen staven

zwarte maskers hoeven zelfs niet meer
om dit virus tegen te houden, de woorden
kustwacht en politie hebben hun betekenis
verloren en het is enkel uw kat of hond
die daar nog om maalt

misschien moesten we maar
mensenvlees beginnen eten
een arm of been op een bedje
van sla en oesterzwammetjes
een recept viraal laten gaan
op facebook en instagram
twitter gaf dan meteen van katoen
en voor we het wisten
waren universele mensenrechten
een feit dat waar was
maar dan met hoofdletters