helemaal niks stond er
in die kamer met
donkerrood geverfde
muren zelfs geen stoel
om al je kleren
dus lagen die wat overal
op de met bruine balaton
bedekte vloer bestoft
door duizend voeten
uit armoe getreden
met zin voor avontuur
enkel het stapelbed
wat wankel op de benen
gaf teken van leven
in deze kamer
waar iedereen
slaapt
zij beneden en van
boven lag een soldaat
zijn gelaat hoewel
nog jongen vertoonde
sporen van orkaan
die razend raasde
onder golfgeplatte daken
dwars dooor plastieken wanden
over puin dat nooit meer
opgeruimd geraakt
ze praatten en praatten
alsof ze nooit meer
zouden praten
zo werd het die nacht
voor zijn vertrek naar
Port-au-Prince in een
budget Riverside hotel
toch nog wel heel laat
Geen opmerkingen:
Een reactie posten