POËZIE / rijstpap

het geluid van 20 minuten pruttelende 

echte boerenrijstpap met saffraan

uit Afghanistan en Iran voor 

een bonte mengeling en smaak

klinkt helemaal anders 

dan de 30 minuten pruttelende 

en dat komt omdat 

de rijstkorrels bezweken zijn 

onder al die verantwoordelijkheid 

en al die protocollen

of het kan ook 

aan de regen liggen

overal dikke klei

POËZIE / kalk

ge hebt u ooit 

voorgenomen

vastberaden en 

compleet overtuigd

dat gij nooit zo iemand 

gaat zijn die van 

alledaags normaal leven 

van s’ morgens koffie

en ’ s avonds sloefen

dat die zonder pardon

ineens aan de rand 

van de afgrond staat

tenen schrap om

niet naar de foute kant

te kantelen helemaal 

van de kaart de weg kwijt

ontredderd en van geen hout

geen pijlen meer kunnen maken

door ziekte of een natuurramp

oorlog door een of andere zot 

door een verbroken liefde

een stom toeval, een draaitrap

een komeet, een bacterie

dat gaat u niet overkomen 

dat uw leven het ene moment 

ziekelijk rustig voortkabbelt

en dan ineens met een rotvaart

woest water over rotsen doet kalken

dat overkomt anderen

maar u niet, nooit

en dan ineens is het

pompen of verzuipen

en wie zijt ge dan?

en wie wilt ge zijn?

en wat gaat ge daar aan doen?

POËZIE / poedel

jongen met monnikencoupe

en boeketje bloemen

baant zich een weg 

langs een baan 

in Londerzeel

met motregen

groene takelwagens

trekken aan bomen naast

een wei waar zwanen grazen

door een raam 

in een keuken 

wordt een boterham 

met smeerkaas gesmeten 

want de bel ging

en toen was de kat

er bijna mee weg

ajakkes

een smalle spitse kerktoren 

knipoogt vuile gedachten en

afgeknotte wilgen waden 

dwars door een vervuilde beek

controleren we ticketjes

en mensen en de tijd is 

aan het verdwijnen, huizen,

het landschap en de woorden ook

was mijn collegaatje bij u al geweest?

ik weet het niet ik had mijn oogjes toe

in Wetteren staat er een posthotel

onder de viaduct cirkelen motorbendes

met hun helmen op

hun tanden bloot

op de koer een ronde toren van baksteen gebakken en in de takken 

van de bomen wiegt waarlijk 

een nest heen en weer

er vallen veren uit maar geen vogels

de jongen is al lang weer binnen

maar waar dat is

dat weet ge niet

ge kunt niet alles weten

gelijk de bomen 

gelijk de wind 

beuken 

ge kunt de landschappen 

proberen skippen

maar geef toe

ze mogen er zijn 

en als we zo direct

niet drastisch remmen

dan rollen we met zijn allen

recht de zee in, Atlantis!

eindstation zone de silence 

behalve meeuwen

en een corpulente poedel

POËZIE / kunst

de kunst om lang en diep en eindeloos

zo lijkt het misschien en wat dan nog?

de kans om niet meer uit de zetel

of zelfs maar uit bed of uit jezelf

zonder ophouden zonder zin en droef

altijd maar droef ja, geen zin om eender wat

het recht op wanhoop en mogen uiten

de tranen en de ogen en de pijn

waarom vragen en geen antwoord 

willen weten, niet sterk en honderd keer

opnieuw en nog en terug en weer

het mogen vallen en blijven liggen 

ook al past dat niet en geneert het u 

maar het gaat niet over u

zo diep alsof een arm kwijt voelt

afgerukt, een plots tot stilstand 

gedwongen leven 

dat geen seconde geleden nog heel 

gewoon over vakantieplannen 

en andere nonsens ging

POËZIE / spelfouten

spelfouten uitgebroed

in de vrede gevoeld

gelukkig zijt gij niet gebroken

laat dat maar aan de vazen over

alleenstaand

en vrij gezellig

zijt ge geen ongeluk 

ge zijt een accident

regels om te volgen

om ruzie mee te maken

wanneer ’s morgens 

heel vroeg de daken 

schreeuwen om gehoord 

te worden onder het gruis

schrijf namen in hun stof

vergeet de spaties niet

verzamel handen en voeten

die van hout en die van steen 

maak er weer mensen mee

POËZIE / brood

versgebakken brood

met Laurie Anderson

houden de bommenregen

op tenten niet tegen noch

de alsmaar heftiger

roerende staart 

van maart in ademnood

maar even de demonen 

wel die vanuit het niets

van hun takken komen 

maken afgebroken 

twijggedachten

gedaan met de kop

opsteken snoeien 

dat kiemgedweep

de zweep erop 

of eronder

en op alle psychopaten

tuk op grootheidswaanzin

met een spiegel zonder

weerkaatsing in hun hand

POËZIE / manna

wat heeft een moeder

aan manna uit de hemel

wanneer al haar potten 

en pannen doorboord

door kogels en de soep

vermengd met bloed?

1 portie te verdelen 

onder een gezin van zeven 

waarvan iedereen nog 

in leven, vandaag nog wel

een handvol linzen

wat brood bengelend 

in de boom naast de

aan flarden geschoten 

arm van de buurman

eerst komt het eten

van de moraal

al lang geen nieuws

#deverlichtebeschaving 

#CeaseFireNow